Gratis verzending en retour vanaf €99,-
Posted in: Mensen, Reizen, Community

Motorcycle Cities – Hamburg, deel 1

Motorcycle Cities, Hamburg Pt. 1 – Die Kaffeemaschine

Urban Motorcultuur

Motorcycle Cities heeft de ambitie om motorcultuur te introduceren in het urban decor. Wat voor harmonie bestaat er tussen een stadscentrum en deze gemotoriseerde machines? Wie rijden op die motoren en zijn er dag en nacht mee bezig? Lees verder voor de antwoorden…
Welkom in Hamburg

Hamburg is een industrie- en handelsstad met een slordige 1,8 miljoen inwoners. Het is Duitslands tweede stad en heeft de grootste haven, gelegen aan de monding van de rivier de Elbe. Deze Hanzenstad is op deze novemberdag de bestemming voor mezelf en mijn Ducati 750 Sport uit 1989. De stad verschijnt aan de horizon; ons eerste contact is een speciaal moment. Wat zal ik er aantreffen? Hoe vind ik aanknopingspunten om niet verdwaald te raken?

Mijn dashboard moet het stellen zonder GPS en de aantekeningen op mijn benzinetank blijken minder bruikbaar dan verwacht. Ontzag en nieuwsgierigheid voeren de boventoon. De eerste indruk is wat in ons geheugen blijft opgeslagen en altijd onvervangbaar. Wanneer alles achter de rug is, dan blijft een paal boven water staan: dit bezoek aan Hamburg zal altijd als een fijne herinnering blijven rondwaren. Het valt niet mee om dit uit te leggen en sommige clichés en ideologieën zal ik moeten zien te vermijden. Hierbij een korte inkijk in mijn ervaringen…

Aankomst

Ik bereik de stad met stevige snelheid via de snelweg A7. ‘HH Zentrum’ is de richting die ik moet volgen; dingen zijn duidelijk en vooral efficiënt aangegeven. Op dit moment hoef ik nog geen gas terug te nemen of eruit te zien als toerist. Qua sfeer had ik niets beter kunnen wensen; de zon gaat onder en er is geen wolkje aan de lucht, waardoor een blauwe en oranje gloed valt over de haven aan mijn linkerzijde. De moeren en schroeven aan het stalen brugframe waar ik overheen rijd trekken mijn aandacht. Dit is het dus, ik rijd een echt industriële stad binnen, precies zoals het me bevalt.

Een eerste Porsche haalt me rechts in; ik had inderdaad het gas wat laten vieren. Ik accelereer weer wat bij en iets verder aan mijn rechterhand steekt een oude rode bakstenen fabriek boven het landschap uit. En uiteraard, alsof het zo gepland was, zit er een enorm Castrol-bord geschroefd aan het dak van het gebouw. Ik voel me helemaal in mijn element; niets is verfijnd en slank afgewerkt, maar alles is rauw en echt. Later krijg ik te horen dat de fabriek met het Castrol-bord onderdak biedt aan een bedrijf in medische producten en apparatuur (Hans Hepp GmbH & Co. KG), dat ook voorziet in EHBO-sets voor motorrijders. Een goede bijkomstigheid.

Een Tweeledige Missie

Na dit spectaculaire begin moest ik maar eens die Porsche terugpakken die ik per ongeluk had laten passeren. Er rijden er hier zoveel dat ik me hier wel ga vermaken. Ik had niets gepland voor mijn trip naar Hamburg en ik heb zo’n gevoel dit de juiste benadering is van deze stad en zijn bewoners. Toch had ik vooraf twee dromen; de fameuze Moto Guzzi’s van Kaffeemaschine met mijn eigen ogen zien en het ongelooflijke verhaal (of liever meerdere verhalen en anekdotes) van Uwe Ehringer achterhalen.

Wanneer ik even heb, besluit ik Axel Budde te bellen, de oprichter van Kaffeemaschine. Ik vraag hem of ik langs kan komen, maar ik proef wat twijfel; hij wil liever niet tijdens zijn werk gestoord worden. Tijd is kostbaar en ik ben niet de enige nieuwsgierige persoon. Maar wanneer ik hem heb bijgepraat over mijn bedoelingen, stemt Axel toe dat ik even kort bij hem op bezoek kan komen. Goeie zaak.

Kaffeemaschine

Wilhelmsburg ligt in het zuidelijke deel van hartje Hamburg, een minder industriële, meer sociale woonwijk. Het bijzondere van deze wijk is dat de 50.000 inwoners allen op een eiland wonen dat door de noordelijke en zuidelijke takken van de Elbe is afgesloten. De garage van Die Kaffeemaschine ligt verscholen aan een van de straten. Axel Budde kwam vijftien jaar geleden in Hamburg wonen waarbij Wilhelmsburg het ideale compromis was qua toegankelijkheid naar het platteland en het stadscentrum. Ook is het beter bereikbaar, stiller en wordt het minder beïnvloed door heersende trends.

Het was onderhand ook wel tijd voor een bezoek; al enige tijd ben ik bekend met de specials van Kaffeemaschine, zonder eigenlijk te weten wie er nu eigenlijk schuilging achter deze garage. Een persoon? Een collectief? Een workshop waar alles in eigen huis geproduceerd wordt? Een netwerk van ambachtslieden en partners? Een schuur of een bijzonder werkplaats? Hoe dan ook, de keuze om Hamburg te ontdekken is sterk gelinkt met mijn wens om de Kaffeemaschines in levenden lijve te zien. Het werk dus van Axel Budde die de shop al bijna vijf jaar runt.

Ontzag

Axel is verbaasd me zo snel op mijn motor te zien opdraven en verwelkomt me met een koffie die hij zelf maalt en maakt met een oude, authentieke koffiemachine. Direct zit ik in zijn wereld en ik heb het gevoel dat het ijs is gebroken, alhoewel tussen zijn welkome ontvangst en koffie, mijn ogen en concentratie afdwalen naar de motoren die ik zie staan. Het is hierdoor onmogelijk om een normaal gesprek te voeren en mijn koffie mors ik dan ook op de garagevloer. Axel’s Moto Guzzi’s zijn simpelweg magnifiek en maken de reis meer dan waard. Ik probeer me te beheersen en me te concentreren op zijn laatste special, de KM15, een geweldige 1000SP in een groen-zwarte uitvoering voor het maximale effect. Deze moet nog extra verfraaid worden met het nieuwe KM-logo omdat de grafische signatuur onlangs vernieuwd is.

Terwijl we het hebben over de gewijzigde graphics, kaart ik een aantal van zijn gedachten aan over zijn vak en de customscene in het algemeen. Hoe zal Moto Guzzi als fabrikant door evolueren? Daar heeft hij wel wat ideeën over. Hoe ziet hij de vooruitgang van de motor- en customwereld? Dat is moeilijker te voorspellen, maar lijkt niet vatbaar voor de nadelige gevolgen van voorbijgaande trends. Axel heeft een grote, rijpe en loyale klantenkring opgebouwd die bereid is te investeren in iets wat voor hen een vorm van authenticiteit vertegenwoordigt en een herinnering aan de jeugd. Zijn klantenkring zit in de hoek van de veertigers en vijftigers en is afkomstig uit Duitsland en naburige landen. Op de een of andere manier weet hij bemoeizuchtige types buiten de deur te houden, gasten die zijn o zo waardevolle tijd zouden kunnen verkwanselen, tijd die hij beter kan gebruiken met zich concentreren op de essentie van zijn werk.

“Een herkenbare, ingetogen minimalistische uitstraling is zijn handelsmerk; een persoonlijke, maar vooruitstrevende interpretatie van de café-racer.”

Onderdeel voor Onderdeel

Ik houd van zijn stijl en waardeer zijn ambachtelijkheid. Een herkenbare, ingetogen, minimalistische uitstraling is zijn handelsmerk; een persoonlijke, maar vooruitstrevende interpretatie van de café-racer. De basis bestaat hoofdzakelijk uit de Moto Guzzi Le Mans 3 en 4. In feite lijken deze modellen haast te zijn gemaakt voor dergelijke transformaties. Naar mijn idee heeft Axel Budde geen gelijke op het gebied van Moto Guzzi-ombouw; maar weinigen weten het minimalisme, oog voor detail en zijn werkwijze zo goed te kunnen combineren.

De motoren worden langzaam gebouwd, zorgvuldig en onderdeel voor onderdeel. De stijl, of liever de signatuur, is direct herkenbaar, al zijn ze in detail toch totaal afwijkend, of het nu is op het gebied van bodywork, lak of de accessoires. Iedere special is een excuus voor Axel om zijn technische en esthetische limieten steeds te verschuiven met onderzoek en ontwikkeling.

Geschiedenis van de Toekomst

In de tussentijd zigzaggen onze gespreksonderwerpen heen en weer tussen de Hamburgse historie en industrie, zijn specials, het leven van een ambachtsman en de moeilijkheden in het jongleren tussen zijn leven als ambachtelijk kunstenaar en de dagelijkse vereisten in het runnen van een zaak. Hij praat met me over andere motoren en de mallen en freesmachines die hij gebruikt voor zijn creaties, hoofdzakelijk van Duitse makelij.

De gieterij die zijn gereedschappen en machines maakt heeft zijn oorsprong in Hamburg. Heidenreich & Harbeck heette deze staalmaker, die ook verantwoordelijk was voor het Cap San Diego vrachtschip. Deze is 159 meter lang en ligt in de haven van Hamburg. Vandaag de dag wordt het gebruikt als openbaar museum, waarbij het en passant het grootste botenmuseum ter wereld is. Een fraaie pagina met lokale historie en vakkennis ligt open voor onze ogen en hij maakt er dagelijks gebruik van.

Met die wetenschap op zak ben ik alweer onderweg, nadat Axel me heeft bijgepraat over enkele nieuwe Hamburgse plekken voor petrolheads.

Tekst & Afbeeldingen:

Jonathan Wieme

De man achter Motorcycle Cities. Dit is een onafhankelijk uitgegeven magazine dat we toevallig tegen het lijf liepen op een zaterdagmiddagwandeling door Antwerpen.

Meer lezen, meer inspiratie.

Wil je meer verhalen lezen vanuit het hart van de urban motorscene, over bouwers die de toekomst vormgeven en de mensen die erin vertoeven? Dan ben je bij ons aan het goede adres! Bewonder en lees de overige journaals en mis ons niet op Instagram: @revit_urban.