Ik reed naar een oud, verlaten, maar grondig verbouwd benzinestation dat omgedoopt was in een bar. Vandaag de dag is het een verzamelpunt voor klassieke auto’s en oldtimers. Ik had vooraf nooit gedacht dat ik mezelf in zo’n ongebruikelijke, authentieke omgeving zo teruggeworpen zou voelen naar de jaren vijftig. Het gebouw dateert van 1953 en alles is rigoureus gerenoveerd naar zijn oorspronkelijke formaten. Op termijn zul je er net als vroeger ook weer je tank vol kunnen laten gooien.

Het gebouw heeft een omvangrijke garage en werkplaats, een kantoorafdeling en een café-restaurantgedeelte. Alles is ingericht in een 50’s stijl, tot en met de pin-up achter de toonbank en een Speedster in de werkplaats aan toe. Het enige wat ontbreekt is een sleutelaar met pet die je tank komt bijvullen en je voorruit een wasbeurt geeft. Na deze opzienbarende ontdekking besluit ik een kijkje te nemen in de twee shops, beide met een ‘gentleman rider’ uitstraling: Riders Room en Vater & Sohn.

Vanaf 1995 biedt Riders Room het allerbeste op het gebied van kleding, schoenen en accessoires aan ‘gentlemen’ en motorrijders met gevoel voor retro. Deze shop is een van de oudste in zijn soort in Duitsland en heeft onder meer Aero pilotenjacks en Red Wing schoenen in zijn collectie.

Daarnaast doet Riders Room aan een verscheidenheid aan traditionele merken, uiteenlopend van Levi’s tot Vanson Leathers, Edwin, Wrenchmonkees Apparel Co., Davida, Barbour en het motoroliemerk Mathé Chromjuwelen, verpakt in blikken die regelrecht uit de F1-paddocks van de jaren vijftig lijken te komen.

Iets verder richting het noorden, een minuut of tien verderop, ligt de zeer fraaie Vater & Sohn shop. Een sublieme plek met het neusje van de zalm qua collectie en een uitzonderlijk uiteenlopende keuze aan producten. Dit is meer een concept store waar je jezelf, net als bikers & gentlemen, onderdompelt in een retro universum. Zo’n plek waar je zomaar een ambachtsman tegen het lijf zou kunnen lopen die overdag handgemaakte ceinturen maakt en ’s nachts rockconcerten organiseert.

Even verderop, aan de noordoever van de Elbe, ligt Single & Twin, een pleisterplaats voor fans van Britse makelij annex reparatieplek voor twins. Single & Twin heeft ook een winkelgedeelte waar ze accessoires verkopen. Volgende stop!

Wanneer je het verhaal hoort van een kerel die ergens in Zuid-Korea in één klap 300 à 400 Harley’s op de kop tikt, die voor politieagenten een repertoire aan Duitse schlagers ten gehore brengt en die voor $70,- een Vincent HRD kocht omdat de eigenaar meer verstand had van Alexander Hamilton dan van Benjamin Franklin, dan weet je dat een ontmoeting met dit figuur en een bezoek aan Ehinger Kraftrad niet op een teleurstelling kan uitlopen.

Ik had ooit al het een en ander vernomen van de archeologische en Zuid-Amerikaanse avonturen van Uwe Ehinger, maar was niet op de hoogte dat hij nog altijd actief was in de wereld van custombouw. Tot ik zijn ‘Snowracer’ zag staan op de Art Ride tijdens de Wheels & Waves van juni 2014. Deze hardtail Harley uit 1936 met VLH-motorblok, gebaseerd op de hillclimbers uit die tijd, onderscheidde zich duidelijk van de rest van het materieel in de hangar van Biarritz.

Het afwerken van het ene na het andere pand, maakte me wel wat ongeduldig om weer bij Ehinger langs te gaan. Zijn studio bevindt zich middenin een netwerk van kleine grachten met pakhuizen, waar het gebied zijn naam ‘Speicherstadt’ (Pakhuisstad) aan ontleent. Speicherstadt werd opgebouwd tussen 1885 en 1927, is een van ’s werelds grootste conglomeraten aan havenpakhuizen en is inmiddels bestempeld als UNESCO World Heritage Site. Het pand van Ehinger Kraftrad is te vinden in een van de rode bakstenen pakhuizen met een koperkleurig dak en torentjes in neogotische stijl. Alsof dat alleen al niet genoeg is…

Bij mijn aankomst word ik verwelkomd door Uwe die me een rondleiding geeft. We zijgen neer in extreem comfortabele leren sofa’s in een zacht verlichte hoek van de studio. Uwe steekt van wal over zijn eerste stappen in het vak, zijn liefde voor motoren en de eenvoud van dingen. Eigenlijk had ik zijn betoog moeten noteren of in ieder geval hem moeten vragen het gesprek op te nemen, maar ik was te druk met simpelweg luisteren. Gelukkig is er een boek verschenen over hem: Rusty Diamonds, A Kraftrad Journey by Uwe Ehinger. Een bijzonder aanrader, dit boek, alleen al door de schoonheid van het object zelf.

Uwe kwam met motorfietsen in aanraking op zesjarige leeftijd, op een haciënda van het huis van zijn oom in Argentinië. Na het zien van Easy Rider op zeventienjarige leeftijd, kon hij aan niets anders meer denken dan aan Harley’s. Op een goed moment hoorde hij van een oude politie-Harley op een veiling in België, als ik me niet vergis een ’76-‘77’er Knucklehead. Omdat Uwe nog maar 17 jaren jong was, vroeg hij zijn oudere broer om z’n rijbewijs en overige papieren en lukte het hem om in Hamburg te belanden nadat hij zichzelf geleerd had zelf achter het stuur te kruipen (maar dat hoeft niemand te weten…). Het tijdvak 1979-1989 was een periode waarin hij met monnikenwerk alle hoeken van de aardbol afstruinde naar motorfietsen in het algemeen, maar Harley-Davidsons in het bijzonder. Hij spoorde ze op, kocht ze, importeerde ze en verkocht ze weer door enzovoort. Het aandeel anekdotes en onwaarschijnlijke situaties is zo ongeveer even omvangrijk als de lijst met in het boek vermelde motorfietsen.

In 2008 begon hij Ehinger Kraftrad met zijn partner Katrin Oeding. Deze ontwerp- en ontwikkelingsstudio ontwerpt en produceert motoren die letterlijk ‘buitengewoon’ zijn, uniek en geheel naar de wens van de klant uitgevoerd. Het bewijs van zijn vakmanschap is de 2e plek die hij met de Snowracer behaalde op de AMD in de klasse ‘Modified Harley-Davidson’. Maar Uwe laat het niet bij motorfietsen alleen; zo ontwikkelt en produceert hij een hele lijn motoronderdelen en -accessoires, vooral voor Harley-Davidsons, en heeft hij een leren kleding- en accessoirescollectie gelanceerd met de naam Ehinger Kraftrad, te verkrijgen bij Vater & Sohn. Kort na mijn bezoek zou Uwe zijn laatste special onthullen, de Speedster. Deze motor met UL Flathead 1937 krachtbron, heeft de racers uit de jaren twintig als inspiratiebron. Het blok is ontworpen voor de Born Free motorfiets en is met afstand de fraaiste Flathead ooit, ook gezien alle loftuitingen en onderscheidingen die de motor toegezwaaid kreeg. Eerlijk gezegd heb ik zelden zo’n coherent, geavanceerd uiterlijk gezien en zo’n aandacht voor detail.

Na het zien van deze coherentie en met de kennis van wat Uwe me allemaal verteld heeft, ben ik mezelf steeds meer in zijn aandacht voor detail gaan verdiepen. Uwe permitteert zich wat vrijheden in zijn keuzes en is niet bang tegen de trendy stroom in te gaan. Of in ieder geval volgt hij de filosofie die hem bevalt en die bij hem past.

Die loyaliteit mondt uit in resultaten die zijn eigen signatuur hebben, voorzien zijn van een grote persoonlijkheid en flink wat onderscheidend vermogen. Uwe’s specials zijn puur en sober, maar tegelijkertijd complex. Graag citeert hij een beroemde zin uit het werk van de schrijver Saint-Exupéry: ‘Perfectie bereik je niet wanneer er niets meer is toe te voegen, maar wanneer er niets meer resteert om weg te laten.’

Na het bezoek aan Ehinger Kraftrad moest ik weg, rijden, de momenten verteren, onderweg naar de Elbchaussee. Deze weg leent zich daar bij uitstek voor: hij is lang, breed en voorzien van snelle bochten met zijdelingse bomenrijen. De weg blijft zich uitstrekken langs de waterkant met een onovertroffen uitzicht op de haven, de mooiste huizen die Hamburg rijk is achter me latend.

Mijn rit komt ten einde aan de voet van de Sankt Michaeliskirche. Jaarlijks komen in juni hier meer dan 30.000 motorrijders en 100.000 bezoekers tezamen voor de Motorrad Gottesdienst, ook wel MoGo. Het is een van de grootste samenkomsten in zijn soort van Europa. In de hoop dat de goden ook mij goed gezind zijn, ga ik weer onderweg, ‘on ze road again’.

Jammer genoeg werd kort na mijn bezoek aan Hamburg mijn kleine zilveren Canon camera gestolen met nog wat kleurenfoto’s die ik graag met je had willen delen.

Enfin, zo gaan die dingen. Dat gevoel van incompleetheid, imperfectie, dat rauwe; het lijkt Hamburg zelf wel.

De man achter Motorcycle Cities. Dit is een onafhankelijk uitgegeven magazine dat we toevallig tegen het lijf liepen op een zaterdagmiddagwandeling door Antwerpen.

Wil je meer verhalen lezen vanuit het hart van de urban motorscene, over bouwers die de toekomst vormgeven en de mensen die erin vertoeven? Dan ben je bij ons aan het goede adres! Bewonder en lees de overige journaals en mis ons niet op Instagram @revit_urban