Ik zal wat terugspoelen in de tijd omdat de zaadjes van Davids verhaal al lang geleden werden geplant. Zijn passie voor motoren ontstond op piepjonge leeftijd toen zijn vader hem op de tank van z’n BMW R50 uit 1955 zette, waarna ze samen begonnen te sleutelen aan de motoren van senior. Tijd verstreek, waarin school niet bepaald Davids allerbeste vriend bleek. Maar uiteindelijk bereik je het punt dat je gedwongen wordt te besluiten wat je met je toekomst wilt doen.

Een reislustige oom van David die momenteel in Brazilië woont, vertelde hem over een vriend in Orlando die een motormonteursopleiding had gevolgd aan de MMI, het Motorcycle Mechanics Institute. Deze universiteit kent twee campussen; eentje in Orlando, Florida, en de andere in Phoenix, Arizona. Toeval wil – en veel gekker moet het niet worden – dat de ouders van David tijdens een reis in de Algarve in de jaren zeventig kennissen tegen het lijf liepen die toentertijd verbleven in Phoenix. Dus nam zijn vader hem mee naar de MMI-campus van Arizona, waarvoor David besloot zich te laten inschrijven. Hij had namelijk altijd al de wens gehad zijn eigen zaak te runnen en onafhankelijk te blijven, iets waar de opleiding zijn studenten uitgerekend op voorbereidt. In plaats van louter theoretisch vakkennis te bieden, ligt de nadruk van de opleiding juist op de praktijk en liggen zowel het niveau als het studietempo flink hoog. Na de opleiding op het MMI opende David’s Performance zijn deuren in 1998, dus 24 jaar geleden.

Davids hartslag en hartstocht zijn altijd al ingegeven door Harley-Davidson motorblokken. Zelfs vóór zijn Amerikaanse opleiding was David al opgegroeid in een warm bad van de Harley-cultuur. Het is geen toeval dat het MMI het enige Amerikaanse opleidingscentrum is dat gesponsord wordt door Harley-Davidson. Na zich een half jaar met de algemene monteursopleiding bezig gehouden te hebben, maakte David de overstap naar de ‘Dark Side’, een naam ontleend aan de zwarte kleding waar naar verluidt alle instructeurs en leraren in lopen. De focus in die opleidingsafdeling ligt maar op één ding: Harley-Davidson. Hij leerde er alles over de techniek van Harley-Davidson Knuckleheads, Flatheads, Panheads en Shovelheads. Zo begonnen langzaam maar zeker alle puzzelstukjes voor David op hun plek te vallen.

Bij David’s Performance kun je jouw Harley achterlaten voor alle soorten onderhoud, tuning en aanpassing, uiteenlopend van kleine modificaties tot aan complete revisie of custombouw. Zolang de machines dateren van vóór 1999 – voor de Sportsters geldt de uitzondering dat ze pré-2003 moeten zijn –, zijn de mogelijkheden onbeperkt. Maar waar het bij dit bedrijf uiteindelijk echt om draait, is het optimaliseren van motorische prestaties en het verfraaien van de looks van de motoren. Wat David het meest bevalt aan Harley-Davidsons, en dan vooral de modellen voorafgaand aan de Twin Cam, zijn de bouwkwaliteit en de mogelijkheden tot revisie en tuning. Niets belandt in de vuilnisbak, alles kan weer hergebruikt en gefikst worden.

De hoge mate van uitwisselbaarheid van verschillende componenten en modellen biedt riant ruimte voor experimenteren en aanpassen. Hierdoor kun je bijvoorbeeld een Harley-Davidson bouwen met een blok uit de ‘50s, een bak uit de jaren negentig en een frame uit weer een ander tijdperk, alles met de performance naar moderne(re) maatstaven. Een mechanische vorm van LEGO als het ware, bedoeld om je creativiteit te prikkelen en te kietelen. In Davids showroom loop je het risico een esthetisch jaar te verwarren met een mechanisch jaar, wat bewijst dat Harley-Davidson een puike basis vormt voor wat je ook maar wilt bouwen. Ik beschouw het als een soort van ‘werk in uitvoering’ richting een Bobber met Britse inspiratie.

Dit kenmerkt David bovenal. In de Verenigde Staten, waar ik eerder aanklopte bij Indian Larry Motorcycles en Keino Cycles, heeft de bouwer van dienst een bepaalde stijl; je betaalt en wat uiteindelijk de werkplaats uit komt rollen, dat is dan je nieuwe motor. Bij David’s Performance gaat de klant in samenspraak met David over hoe hij zijn Harley eruit wil laten zien, met de bijbehorende prestaties en de gewenste rijervaring. Natuurlijk zal er altijd iets van een element aanwezig zijn waaruit de signatuur van de ontwerper blijkt, maar uiteindelijk heeft de klant het laatste woord omdat simpelweg alles tot de mogelijkheden behoort. Althans, zo liggen de verhoudingen nu. Inmiddels is David voor de eerste keer druk met het bouwen van zijn eerste eigen machine, een motor in eerste instantie voor hemzelf bedoeld.

Ook heeft hij drie straatlegale ‘David’s Performance’ zelfbouwmotoren. Gemaakt met blanco vel papier als uitgangspunt om vervolgens van de spreekwoordelijke eerste bout tot de laatste moer alles zelf te maken. Dat drietal machines zou je dus mogelijk op het Portugese wegennet tegen kunnen komen. Al bleken dergelijk avontuurlijke zelfbouwprojecten uiteindelijk toch wat te riskant en zeker te kostbaar, dus zal het bij deze drie blijven.

Inmiddels rammelen de buikjes; tijd om weer op te stappen. Manuel en ik gaan naar Jonny, die op ons wacht voor een lichte lunch. Deze Jonny heet voluit Cazzola en is medeoprichter van Malle, een onafhankelijk Brits merk dat bekendheid geniet door accessoires-, bagage- en kledingcollecties die je ondersteunen in je wildste motoravonturen. Ook is Malle het merk dat jaarlijks diverse prettig gestoorde events organiseert, met The Malle MILE als het bekendste. Ik heb zo’n vermoeden dat de Honda XR600 die ik in zijn volle, compleet originele glorie aantref bij aankomst, de zijne is. Ik ben me bewust dat mijn R nineT toch net wat minder respect afdwingt, maar besluit ‘m desondanks toch naast de XR te parkeren.

Na de lunch knijpen we ertussenuit om onze nieuwe gastheer te treffen. Ik voel dat Jonny in een speelse bui is, wat een goede zaak is, natuurlijk. Met het eten achter de kiezen, wil ik onderhand wel weten wat de R nineT in huis heeft, dus doen we een laatste check, kijken we elkaar met een glimlach aan, om ‘rroooaarrr’ volgas richting de N6 te knallen; de verslavend slingerende kustweg die Lissabon verbindt met kustplaats Cascais. We zigzaggen tussen auto’s door en genieten van de rotondes en bochten die de weg te bieden heeft, terwijl we de tijd nemen om van de prachtige omgeving te genieten wanneer het verkeer en de weg dat mogelijk maken. Nog feestelijker wordt het wanneer je een afslag linksaf neemt om grotere hoogtes op te zoeken. Bochten heuvelop rijgen zich aaneen waardoor de lach onder mijn helm met elke kilometer een beetje groter wordt. Maar niet getreurd aan het einde van de beklimming; voor ons doemt de enorme entree van Nirvana Studios op, een complex dat volledig verloren lijkt te liggen in het landschap, maar dat ons binnen leidt naar een nieuwe wereld.

Op deze extravagante locatie van Nirvana Studios voel je jezelf afgesloten van de buitenwereld, of hervind je juist contact met de wereld. Aan je linkerhand waakt een gigantische locomotief over de ingang en langs de hoofdstraat vind je studio’s, creatieve ruimtes, autowrakken, motorfietsen en kunstwerken in alle soorten en maten… Waar ben ik nu weer beland?! Dit is een retrofuturistisch, postapocalyptisch steampunk-universum, waar ik mezelf acteur voel in films als Wild Wild West, Mad Max of de imaginaire wereld van Jules Verne. Manuel en Jonny staan al op me te wachten met Michel Alex, een van de drie oprichters, die ons gaat rondleiden door deze locatie en de geschiedenis van Nirvana Studios.

We worden teruggeworpen naar eind negentiende, begin twintigste eeuw toen een reeks vestingwerken, genaamd ‘Campo Entrincheirado de Lisboa’, werd gebouwd om de Portugese hoofdstad te beschermen tegen buitenlandse invasies vanuit land en zee. Deze uitgebreide verdedigingslinies bestonden uit forten en andere militaire installaties, zoals munitiedepots, die uitsluitend voor militair personeel over land bereikbaar waren. Vandaar de straatnaam ‘L’ Estrada Militar’ in Barcarena.

Toen de militaire functie van de locatie opgeheven werd en het terrein in verval dreigde te raken, werd het opgekocht en gerestaureerd door het bedrijf Custom Circus dat door Michel was opgericht. In 2004 opende de locatie zijn poorten als alternatief cultureel centrum, een primeur voor Portugal. Inmiddels wonen hier tientallen groepen mensen op de bijna 25.000 vierkante meter die volledig gewijd is aan cultuur en de promotie en ontwikkeling van nieuwe creaties in iedere denkbare vorm. Nirvana Studios zorgt voor synergie tussen culturele stromingen en vormt een trendy broeiplaats in het avantgardistische culturele landschap met jaarlijks meer dan vijfhonderd events en optredens.

Maar ook de motorfiets speelt hier een rol, sterker nog: hij is overal aanwezig en zowel esthetisch als cultureel in het geheel geïntegreerd. Maar de tweewielige versie is hier niet de hoofdattractie; die rol is weggelegd voor de eenwielige variant. Het bedrijf bouwde een eenwieler (inmiddels twee stuks) die tentoongesteld staat in een museum. Een kleinere versie wordt hier wel gebruikt bij diverse optredens. Heb je geen enkel idee waar ik het over heb, stel je dan een futuristisch voertuig voor waarbij de berijder zijn zitplaats heeft in het hart van een groot wiel.

Terwijl Michel ons bijspijkert over zijn verleden en de geschiedenis van Custom Circus, bezoeken we de studio’s en andere bijzondere plekken op deze locatie. En overal voel je jezelf goed, veilig, op je gemak en laat je je in vervoering brengen. Net als iedere plek die diepe sporen achterlaat, heb je enige tijd nodig om bij te komen van deze beleving. Geen betere remedie hiervoor dan koers te zetten naar hartje Lissabon om aan het koude bier te gaan met wat vrienden van Manuel.

De man achter Motorcycle Cities. Dit is een onafhankelijk uitgegeven magazine dat we toevallig tegen het lijf liepen op een zaterdagmiddagwandeling door Antwerpen.

Wil je meer verhalen lezen vanuit het hart van de urban motorscene, over bouwers die de toekomst vormgeven en de mensen die erin vertoeven? Dan ben je bij ons aan het goede adres! Bewonder en lees de overige journaals en mis ons niet op Instagram: @revit_urban.