

Danilo Petrucci veroverde wereldwijd harten met zijn overwinningen in de MotoGP met Ducati en een etappeoverwinning in de Dakar Rally op een KTM. Ondanks die internationale successen was de 31-jarige Italiaan dit jaar de underdog in het MotoAmerica Medallia Superbike-kampioenschap.
De 10 ronden tellende Amerikaanse serie, onder leiding van drievoudig 500cc-wereldkampioen Wayne Rainey, werd in 2021 gedomineerd door Fresh N' Lean Attack Performance Yamaha Racing-teamleider Jake Gagne. De 30-jarige inwoner van Colorado won een ongekende hoeveelheid van 17 races - 16 opeenvolgende - op weg naar zijn eerste Superbike-kroon.
Voor zijn MotoAmerica-debuut was Petrucci gewapend met een snelle viercilinder, een WK Superbike-waardige Ducati Panigale V4R, gesteund door een ervaren crew in de Warhorse HSBK Racing Ducati NYC-kleuren. Ondanks dat hij onbekend was met veel van de circuits en de Dunlop-banden zorgde Petrucci telkens weer voor overwinningen en podiumplaatsen.


"Na de Dakar gingen we testen - de eerste kennismaking met de motor - en die was goed. Maar toen gingen we naar Misano voor een andere voorseizoenstest met de World Superbike-mannen, en we waren veel langzamer dan iedereen.”
"Dus ik kwam naar dit kampioenschap zonder verwachtingen. Gelukkig kende ik COTA. Het is een groot circuit, waar de sterke punten van de Ducati te benutten zijn. We wonnen twee races vrij gemakkelijk, maar ik had niet verwacht daar te winnen.”
"Het was echt goed om te winnen in het MotoGP weekend, en ik was zo blij veel mensen van vorig jaar terug te zien. Het was één van de beste weekenden van dit jaar, misschien wel het beste."


"Op Road Atlanta ontdekte ik dat de Amerikaanse circuits echt heel moeilijk en verschillend zijn, met verschillende soorten asfalt. Road Atlanta heeft een aantal goede remzones, en we konden de vierde, vijfde en zesde versnelling compleet benutten."
"We hadden een goede strijd met Jake Gagne de eerste paar ronden van de race. Toen crashte hij, waardoor ik weer kon winnen. In race twee ging de motor helaas kapot voordat de race begon. Het was het eerste 'moment' van dit jaar."
"We kwamen uit Road Atlanta met nog steeds de leiding in de puntenstand, maar dus ook al met een nul-score in het kampioenschap."


"VIR was het belangrijkste moment van dit seizoen, want na vrijdag ontdekten we een groot probleem met de motor - een probleem met de remmen, wat ook in latere races terugkwam. Op zaterdag, in race één, probeerde ik gewoon overeind te blijven en de race uit te rijden."
"In de tweede race probeerde ik in de slipstream van Mathew Scholtz te komen, maar hij maakte het niet makkelijk. Onder hellingshoek over de finishlijn - een bocht met een zesde versnelling – crashte ik met 280 km per uur. Het was de engste crash van mijn leven, echt op hoge snelheid. Ik heb nog steeds de blauwe plekken op mijn lichaam.”
"Ik was zo van streek. Voor mij zijn veel van de circuits die we hier hebben, vooral VIR, niet goed voor Superbikes."


"Road America is zo'n mooi circuit, behalve het asfalt. Het is een van de mooiste lay-outs die ik ooit heb gezien, en we hebben twee goede races gereden."
"De eerste race streden we tot het einde om de leiding. Toen maakte Scholtz een smerige actie, en verloren we de kans om die race te winnen. In de tweede race was de baan vochtig, niet echt nat. We slaagden er net in om het einde te halen met de regenbanden, en we scoorden opnieuw het podium."
"Op circuits met meer typische lay-outs - COTA, Road Atlanta en Road America - scoorden we evenveel of meer punten dan Jake. Op de andere circuits was hij gewoon sneller dan wij."


"De Ridge was weer een nieuw circuit. Dit is weer zo'n typisch Amerikaans circuit – smal en klein. Het was vrij moeilijk, vooral omdat we tijdens de eerste vrije training weer een motorblok opbliezen. Dus verloren we het grootste deel van de tweede vrije training."
"We slaagden erin om een derde en een tweede plek te scoren. Het was een typisch weekend: we kwamen laat - te laat - met de juiste setup."




"Behalve in Austin, waar het asfalt wel hobbelig is maar de kwaliteit van het asfalt goed, hebben we geen grip. Het is telkens hetzelfde probleem: Jake is echt heel snel aan het begin van de race en ik heb niet dezelfde tractie.”
"Laguna was hetzelfde. Als ik het gas opendraai, zoals Jake, verlies ik de controle. Ik probeerde sneller te zijn, ik probeerde agressiever te zijn, maar hij was gewoon nóg sneller. Ik heb steeds het gevoel dat ik niet 100% van de motor kan benutten. Ik kan niet echt zo ver gaan als ik wil.”
"Als ik probeer om 100% van de motor te gebruiken, verlies ik de koppositie, vlieg ik uit de bocht, of ik crash. Elke bocht heb ik enorm veel last van chatter. In Laguna had ik verwacht meer in de buurt van Jake te blijven, maar het ging niet."


"Gelukkig hadden we de kans om naar Brainerd te gaan om te testen. Het is zo'n bijzonder circuit, met veel soorten asfalt en veel vreemde bochten. Dat weekend heb ik mijn uiterste best gedaan meer druk op Jake te leggen.”
"In race één maakte ik een fout. We begonnen zo slecht, omdat ik hard crashte in de kwalificatie op zaterdagochtend. Ik bezeerde me daarbij behoorlijk. Dus ik probeerde gewoon de race uit te rijden. Ik zat in tweede positie toen ik misschakelde en wijd ging. Uiteindelijk eindigde ik daardoor als derde."
"In de tweede race, probeerde ik dicht bij Jake te blijven. Ik maakte een klein foutje in de eerste ronde en nog één na twee ronden. Ik opende net als Jake het gas, maar mijn motor heeft niet dezelfde tractie als zijn Yamaha.”
"Jake lag al ver voor, toen hij crashte. Hij deed ons hiermee een groot cadeau, want we heroverden de leiding in het kampioenschap. Maar het was geen zuivere overwinning. Wij wonnen de race omdat hij crashte. Hij is zo snel in het begin van de race. Ik kon niets anders doen dan hem volgen."


"In race 1 hadden we drie starts. Ik heb drie keer geprobeerd voor Jake te blijven, maar hij was te snel. We verliezen niets bij het aanremmen, het ingaan van de bocht of in het midden van de bocht, maar als we het gas openen, is hij gewoon sneller.”
"Jake kan de achterband beter gebruiken. Ik weet niet of het aan de motor of aan hem ligt, maar ik heb hetzelfde gevoel bij zijn teamgenoot, Cameron Petersen. In race één, slaagde ik erin om een seconde te scoren. Maar in race twee, kon ik zelfs Mathew niet eens volgen, en eindigde ik op P3.”
"Het voelde alsof ik reed met een aanhanger achter de motor, omdat ik telkens moest wachten tot de achterkant stabiliseerde. Het leek wel of de achterband niet in contact stond met de grond. Hij beweegt, schudt en glijdt de hele tijd. Die race was moeilijk te verkroppen, we hadden meer verwacht.”
"Onze motor geeft de beste resultaten als je snel gaat en hard remt. In Pittsburgh, rem je gewoon een paar keer hard. Veel van deze circuits zijn vloeiend, met veel versnellingen, veel tijd op de rand van de band. Dat is niet gunstig voor ons."


"Onze motor houdt zeker niet van de hobbels op dit circuit. We hebben veel moeite om goed te presteren, omdat we zo weinig tractie hebben. We hebben het probleem een beetje opgelost met de kwalificatieband, maar als de anderen de kwalificatieband monteren, zit er wel een goede rondetijd in, maar wel echt maar één ronde.”
"Het is alsof ik vastzit in een bepaald ritme. Wanneer ik probeer om meer te pushen, krijg ik motor niet meer afgeremd. Hij begint te schudden en vibreren. Als ik de motor de bocht in probeer te forceren, verloor ik de voorkant en stapte de achterkant uit. In race één, was er dus geen strijd. Ik kon niks meer doen dan proberen te finishen."
"Door de regen op zondag werden de kaarten opnieuw geschud. In die omstandigheden, zijn onze problemen verdwenen. Onze motor werkt zo goed in de regen, en ik vind het heel leuk om zo vlot en vloeiend te rijden - alles gaat gemakkelijk. Zo dominant als Jake zaterdags was, zo goed hielp de regen ons op zondag."


“We hebben in mei al op Barber getest om de baan te leren kennen; een goede test. Zelfs met een gebruikte banden zaten lage 1:24-rondetijden erin, met nieuwe banden zelfs lage hoge 1:23s. Alleen vanaf vrijdagochtend was er geen houden aan de motor. Ik was de motor vier tot vijf keer per sessie helemaal kwijt. Die rondetijden uit de eerdere test kon ik vergeten, terwijl de jongens vooraan juist recordtempo reden.”
“Er was niets dat we niet geprobeerd hebben. Voor de kwalificatie besloten we de instellingen van Brainerd te gebruiken, maar ik merkte helemaal geen verbetering. Niet in één sector specifiek, maar gewoon overal. De uiterste randen van de banden gaven geen grip. Wanneer ik de rem losliet, brak de achterkant uit. Het was echt eng om te rijden."
“In de eerste race kreeg ik straftijd vanwege een valse start en werd ik vierde. Nadat het team protest aantekende kreeg ik de eigenlijke derde plaats alsnog terug. Het mocht alleen niet baten. We zaten zo ver van de leiding – we deden gewoon niet eens mee. Zelfs in de MotoGP kreeg ik geen twee seconden per rondje aan mijn broek…”
“Op zondag was de druk er al wel vanaf, omdat we toch al niets dan problemen gehad hadden het hele weekend. We gooiden de instellingen helemaal om en ik startte met een voor mij totaal onbekende motor. Ik heb mijn best gedaan, maar met vijf ronden te gaan zat er totaal geen gang meer in. Mijn achterband was compleet opgereden en uiteindelijk verloor ik in de laatste bocht zelfs de derde plaats aan PJ Jacobson.”
“We kwamen er ook achter dat we het hele jaar te veel warmte in de banden hadden, we warmden de banden steevast twee uur lang op. Nu slechts 40 minuten. Het was opeens een compleet andere motor. Goed te rijden en in de eerste rondes kon ik zelfs weer aan die hoge 1:23s en lage 1:24s komen. Feitelijk hebben we de banden het hele seizoen lang oververhit. Ik denk niet dat dat het hele probleem was, maar het kampioenschap waren we wel kwijt.”
“Ik ben blij dat het seizoen klaar is. Ik schat Jake net zo hoog in als de beste rijders waartegen ik in de MotoGP reed. Hij is echt getalenteerd. We kwamen naar Amerika zonder verwachtingen en vochten samen het hele seizoen om het kampioenschap. We hebben een hoop spektakel voor de dag gelegd. Het was echt goed hier te kunnen racen. Ik zou dolgraag ooit dit kampioenschap op mijn naam willen zetten.”
Danilo Petrucci is slechts één van een selecte groepsrijders die het REV'IT! merk vertegenwoordigt in raceseries op topniveau over de hele wereld, waaronder MotoGP, WorldSBK, MotoAmerica en meer. Maak kennis met alle gepassioneerde professionele atleten in de REV'IT! racefamilie.