Gratis verzending en retour vanaf €99,-

Twee generaties REV’IT! Rijders

Two generations of REV’IT! Riders

Wat twee decennia ontwikkeling ons bracht

Bij REV’IT! geloven we in het supporten van jonge rijders en dat doen we dus ook al jaren. Inmiddels zo lang zelfs dat alweer de volgende generatie #revitrider opstaat en wij met Zonta van den Goorbergh zowaar een tweede lid van het RW Racing GP Moto2-team in de REV’IT! racefamilie op hebben kunnen nemen. Middels een duo-interview gaan we terug in de tijd en dichten de generatiekloof.
Een gedeelde geschiedenis

In meer dan één opzicht is #revitrider Zonta van den Goorbergh een unieke aanwinst voor de Moto2-klasse. Als ruimschoots de jongste coureur in het Moto2-veld steekt de zestienjarige Nederlander sowieso al boven het spreekwoordelijke maaiveld uit – enigszins ook wel letterlijk, gezien zijn lengte van 1,78 m. –, maar ook het feit dat Zonta de overstap maakte van de Moto3-machines in het FIM Junior GP-wereldkampioenschap, linea recta naar de middenklasse van de Grand Prix is een zeldzaamheid.

Desondanks is de jongeman uit Breda niet in alles uniek. Zijn achternaam, bijvoorbeeld. Die is bepaald niet uniek in de GP-paddock en weerklinkt in die contrijen zelfs met een licht nostalgische zweem, aangezien zijn vader Jurgen tot net voor Zonta’s geboorte zelf nog actief was in de MotoGP. Maar ook met een andere Nederlandse senior in zijn omgeving heeft hij een gedeelde geschiedenis. Net als Zonta was ook Jarno Janssen, zijn huidige teammanager bij RW Racing GP, namelijk al een #revitrider – jaren voordat het begrip ‘hashtag’ überhaupt gemeengoed werd.

Exact twintig jaar geleden kwam Jarno voor het toenmalige DeGraaf Grand Prix-team van Arie Molenaar uit in de 250cc-klasse. Net zoals Zonta dus in een REV’IT!-pak én de middenklasse van de Grand Prix.. Het is een ideale gelegenheid met twee generaties #revitriders samen te kijken naar wat twee decennia ontwikkeling gebracht heeft.

De familie muis

“Ik heb zeker al veel oude pakken van mijn vader gezien, maar nooit zo in detail en van dichtbij. Van boven naar onder zit er er gewoon helemaal geen vorm in”, lacht Zonta bij het zien van Jarno’s oude racepak. “Bij de pakken die we nu hebben, zie je zelfs voor je het aantrekt al de vormen van de schouders en zeker van de knieën. Nee, behalve de REV’IT!-logo’s erop is er eigenlijk niets hetzelfde”. Natuurlijk is er sinds de Grand Prix van Duitsland op de Sachsenring, de laatste GP waar Jarno in de DeGraaf Racing-kleuren reed, twintig jaar verstreken, maar niet alleen de tijd heeft zijn tol geeist. “Ik heb het pak nog wel weer op zolder gevonden, maar tot mijn grote schrik heeft de familie muis er in gewoond, zag ik”, vertelt Jarno lachend met wat schaamrood op de kaken.

Behalve de door knaagdieren aangebrachte extra ventilatiegaten en de gebruikerssporen op de kont, heeft ‘het relikwie’ zoals Janssen het noemt, de tand des tijds best behoorlijk doorstaan en geeft het een interessant inkijkje in het verleden. Jarno: “Kijk, in mijn tijd startte je het seizoen met drie pakken en daar moest je het mee doen. Je moest ook zelf een beetje managen dat alles er netjes uitzag voordat je een race begon. Het leer her en der bijschilderen als het beschadigd was en eventueel sponsorlogo’s terugplaatsen, maar in mijn tijd kreeg je van vroeger uit nog mee ‘hoe lichter, hoe beter’. Dus alles waarvan wij het nut niet inzagen – zoals bijvoorbeeld de binnenvoering en eventueel zelfs bescherming – was het eerst wat eruit geknipt werd. Want ja, waarom zou je dat meenemen? Zo stonden wij er als coureurs toen in.”

Een tool in handen

Tijden veranderen. Dat blijkt wel uit Zonta’s oplichtende ogen en glimlach wanneer zijn teammanager vertelt hoe hij zijn eigen pakken verknipte. Zonta reageert met een grijns: “Zelf aan je pak gaan knutselen is niet meer van deze tijd...”. Janssens anekdote verdient uiteraard de kanttekening dat alleen al qua leerkeuze er een wezenlijk verschil zit tussen het dikkere, stijvere en beduidend zwaardere runderleer dat REV’IT! indertijd nog toepaste versus het dunnere, soepelere en bovenal veel lichtere kangoeroeleer waaruit Zonta’s pak grotendeels opgetrokken is.

“In mijn tijd reden er ook wel coureurs in kangoeroeleer, maar dat was in de MotoGP en dan zat je wel echt aan de top”, geeft Jarno aan. Daar komt nog bij dat het dikkere, stuggere runderleer van weleer bij impact vaak wel visuele schade maar géén technische schade opliep. Iets wat in de afgelopen twintig jaar degelijk veranderd is. “Als je nu de REV’IT!-pakken ziet en je hebt ze in je handen, dan voel je dat je een tool in handen hebt, wat zo ver doorontwikkeld is. Allemaal om die jongens de maximaal mogelijke veiligheid te kunnen bieden. Dat is gewoon een wereld van verschil.”

Totale toekomstmuziek

Deels dient de raceservice, die sinds 2018 verzorgd wordt vanuit het REV’IT! Technology Center op de circuits, namelijk om #revitriders als Zonta ter plaatse in de paddock te voorzien van het nodige onderhoud en eventuele reparaties of aanpassingen. En, na het geschiedenislesje van Jarno, klaarblijkelijk ook om te voorkomen dat rijders zelf de schaar oppakken.

Gewichtsbesparing heeft sowieso een vlucht genomen. Bijvoorbeeld door lichtere materialen toe te passen en sponsorlogo’s niet langer te borduren, plastificeren en op te naaien. In plaats daarvan worden graphics en logo’s direct in full-color op het pak geprint. Alleen komt het perfect functioneren van REV’IT!s high-tech racepakken daardoor veel nauwer. Omdat moderne racepakken lichter uitgevoerd zijn, is het van nog groter belang dat het pak in geval van een crash goed nagekeken wordt. Helemaal door het gebruik van airbag-systemen die tijdens een crash afgaan. Nog zo’n innovatie die in Jarno’s tijd totale toekomstmuziek was en anno nu voor de racerij op WK-niveau zelfs verplicht is.

‘Dat pak was een pak’

“Ik wil altijd met airbag rijden. Met supermotard-trainingen op kleinere banen of met de 600 of de Moto2 op de grote baan. Het maakt me niet uit, ik heb altijd de airbag aan”, aldus Zonta met serieuze toon. Op de vraag of hij de airbag al eens écht nodig heeft gehad, denkt hij verzuchtend na. Jarno valt al snel in: “Eigenlijk wel heel goed dat hij zo na moet nadenken. ‘Had ik hem nou wel nodig, of niet?’. Want hij werkt wel en dat een rijder het niet zo doorheeft, zegt wel iets. Totdat je het niet zou hebben!”

“Dat was bij ons zo anders. Dat pak was een pak”, vervolgt Jarno. “Vallen deed pijn en daar hield je ook rekening mee, al wende het nooit. Dat zal nu natuurlijk niet anders zijn. Maar die ontwikkeling met airbags heeft een serieuze vlucht genomen de laatste vijf à zes jaar. Daar zijn de coureurs heel gelukkig mee en daar moeten ze wat mij betreft ook echt gelukkig mee zijn. Mijn laatste coureur die zonder airbag reed, was in 2018. Vanaf dat moment is het verplicht en ik denk dat dat een heel goede ontwikkeling is.”

Kleine veranderingen, een enorm verschil

De toepassing van airbags in de REV’IT!-racepakken is één van de grootste stappen voorwaarts in de ontwikkeling, terwijl juist ook de kleine veranderingen een enorm verschil maken. Zeker als je ziet dat Jarno’s pak geen enkele harde beschermdelen had, denk je bij die kleine veranderingen al snel aan zogenaamde hard parts van aluminium en taai kunststof zoals TPU. Die onderdelen zorgen dat de rijder blijft glijden en de energie van een crash rustig en gecontroleerd opgevangen en verspreid wordt.

Ontwikkelingen van protectoren in de pakken hebben ook niet stilgestaan. De zwarte schuimen protectie met een laag vilt uit Jarno’s tijd zijn al lang en breed opgevolgd door nog effectiever energie-absorberende en geventileerde protectoren, die ondanks vergelijkbare vorm nog beter de anatomie van het lichaam volgen en beschermen.

Hoe rijstijlen veranderden

Een ander belangrijk punt is de verbeterde ventilatie van de hedendaagse pakken. Waarbij de perforaties in 2002 an sich iets groter waren met een diameter van 1,2 mm ten opzichte van de gaatjes van 1 mm in Zonta’s pak, had het pak van Jarno slechts vier perforaties per vierkante centimeter geventileerd leer. De moderne raceoveralls hebben maar liefst negen perforaties per vierkante centimeter, ruim anderhalf keer zoveel. En dan te bedenken dat behalve de ademende mesh stretch-panelen, wat Zonta’s racepak ruimschoots dubbel zoveel heeft ten opzichte van Jarno’s pak, ook de accordeon-stretch ter hoogte van de schouders, schouderbladen en knieëen bij REV’IT!s moderne pakken geventileerd is. Enkel het lederen accordeon-stretch-paneel op de onderrug is dat niet, maar twintig jaar geleden had Jarno ter hoogte van de onderrug überhaupt de luxe niet van dergelijk bewegingsvrijheid vergrotend stretch-materiaal.

Iets dat ook Zonta niet onopgemerkt gebleven is. Hij vertelt: “Kijk naar de huidige rijstijl. Er is veel veranderd door ontwikkelingen van de motor zelf, maar het plaatje daaromheen moet dat natuurlijk wel toestaan. Ik heb nog nooit meegemaakt dat ik dacht ‘ik kan niet ver genoeg naar links hangen’ omdat het pak te strak zat. Dat is natuurlijk comfortabel, maar je hebt het tegenwoordig ook gewoon echt nodig.” Jarno valt met een grote grijns bij: “Met die ellebogen aan de grond vandaag de dag... Als onze elleboog het asfalt raakte, dan volgde de rest automatisch ook!”

Winst qua rondetijden en snelheid

Al die innovaties tezamen schetsen een immense stap voorwaarts in prestaties van de beschermende racepakken over een periode van twintig jaar. Zeker wanneer je bedenkt wat er qua snelheid en rondetijden gewonnen is in dezelfde tijd. Op de vraag hoeveel sneller Grand Prix-coureurs anno nu rondrijden, weet de teammanger zijn protégé wel een opvallende veer in de reet te steken. Jarno met de grootste grijns die hij dit hele interview heeft gehad: “Hoeveel sneller, vraag je? Ik heb wel een idee. De tijden die meneer Van den Goorbergh hier naast me rijdt, zijn op ieder circuit sneller dan zijn vader ooit met de 500cc gereden heeft!”.

Inmiddels toont Zonta ook een enorme grijns op zijn gelaat.Jarno vervolgt: “Ik zeg weleens tegen zijn vader: ‘Hé Jurgen… Die zestienjarige snotaap van je gaat nu al sneller dan jij ooit van je leven gereden hebt!’ En dat vindt ie natuurlijk helemaal niet leuk om te horen”, lacht Jarno hardop. En de RW Racing GP-teammanager heeft nog gelijk ook. Jurgen van den Goorbergh reed in 1999 op de 500cc MuZ naar een vriend en vijand verrassende pole position in de Koningsklasse op het circuit van Barcelona, met een tijd van 1’46:076. Dat terwijl zijn nageslacht zich dit seizoen met een tijd van 1’45.368 voor de Moto2-race kwalificeerde.

‘Ik, in zo’n pak?’

Ten opzichte van de rondetijden die Jarno toentertijd op zijn Honda RS250R met zo’n 100 pk bij 100 kg reed in de 250cc-klasse, blijkt Zonta op zijn Kalex Moto2-machine – met ongeveer 140 pk bij 140 kg – op zo’n beetje ieder circuit vijf seconden per rondje sneller rond te gaan. Op de vraag of Zonta het aan had gedurfd om met een pak als dat van Jarno zulke tijden te rijden, reageert de jonge coureur aanvankelijk verrassend gelaten. “Ja, in die tijd – twintig jaar geleden – reed iedereen natuurlijk met zulke pakken. Dat was vanzelfsprekend en dus ook de norm in die tijd. Maar als je me vandaag de dag zou zeggen dat ik in zo’n pak zou moeten rijden in plaats van mijn huidige pak... nee, dan ga ik liever niet de baan op. Dan blijf ik wel in pitlane, haha!”.

Leer Alle REV’IT! Riders Kennen

Zonta is slechts één van een selecte groep rijders die REV’IT! als merk vertegenwoordigt in de hoogst haalbare raceklasses ter wereld – van de MotoGP-paddock tot WorldSBK, MotoAmerica en meer. Leer alle gepassioneerde professionele atleten kennen van de REV’IT! race-familie.