Rijdend richting de Californische woestijn, brengen het Wilde Westen, karresporen, goudkoorts, missionarissen en de vroege inheemse geschiedenis onze fantasie op hol. Deze historie oefent een aantrekkingskracht op ons uit als een kampvuur op nachtvlinders. Eerder dit jaar begonnen twee medepioniers en ik onze motoren te bepakken en stuurden we ze naar de even daarvoor verschenen California Backcountry Discovery Route, die een onvergetelijk avontuur zou blijken te zijn.

Van top tot teen beschermd door mijn REV’IT! Tornado 2 Ladies suit, bepakte en bezakte ik m’n betrouwbare DR650, genaamd Luna, en bracht haar wielen aan het rollen. Mijn REV’IT! Airborne LS Ladies base layer wist me aangenaam koel te houden in de verzengende woestijntemperaturen. Tot de tanden bewapend om de – voor mij - meest uitdagende 4x4-sporen ooit te lijf te gaan, liet ik het verharde toevluchtsoord Yuma, Arizona, achter me en stak ik het All American Canal over. Een handjevol kilometers verderop bereikten we de Indian Pass Road, legendarisch om zijn naam en de dertien kilometers aan diep zand die zowel rijders als koppelingen met boter en suiker uitwonen. We overleefden het pad en volgden de Colorado rivier, een groene oase in een zee van zand.

Deze route is een droom voor liefhebbers van geschiedenis. De Blythe Intaglios is een serie gigantische geogliefen van naar schatting meer dan duizend jaar oud die pas in 1931 opgemerkt werd vanuit een vliegtuig. Archeologen staan nog altijd voor een raadsel over deze afbeeldingen van vroegere mensen, dieren en geometrische vormen. Maar de verbluffende indruk die ze maken op bezoekers laat niets aan onduidelijkheid te wensen over.

Je mag deze aanblik domweg niet missen en ben je bovendien in voor een gemotoriseerde uitdaging, dan is de Intaglios Loop de moeite meer dan waard. De grond voelt aan als een vroegere rivierbedding met diep zand en enorme rotsblokken en biedt dan ook een ideale warm-up voor het vervolg van jouw Wild West Experience. We hadden het legendarische zand van de Indian Pass Road al achter de kiezen en ik was dan ook in mijn nopjes dat deze woestijnrit bestond uit een hoop secties met diep zand, waardoor ik mijn vaardigheden in woestijnracen kon aanscherpen.

Terwijl we de Mojave doorkruisten, hadden we nauwelijks in de gaten dat we in een woestijn reden vanwege de oogverblindend fraaie – en immense – velden met Joshua Trees. Deze prehistorisch uitziende, sappige evergreens met doornbladeren groeien nergens anders ter wereld en vormen een onderscheidend kenmerk in het verder buitenaardse landschap. Ze groeien tussen rotsblokken van 80 tot 100 miljoen jaar oud waardoor de Amerikaanse geschiedenis van het Wilde Westen klinkt alsof het zich gisteren heeft afgespeeld. Laat absoluut niet na om te kamperen in dit beschermd natuurgebied; de adembenemende rotspunten en uitzonderlijke rotsformaties maken een geweldig decor voor foto’s van tenten en motoren bij zonsondergang. Blijf je wel bewust van de omringende natuur; de Joshua Trees worden in toenemende mate bedreigd door klimaatverandering en park vandals.

We waren op het punt aanbeland om onze eerste mijn te bezoeken, de Colosseum Mine met zijn open schacht. De bovenste omtrek van de mijn versmalt naarmate de spiraal verder naar de voet cirkelt, waardoor een soort trechter ontstaat waarvan je over het onderste gedeelte kunt rijden. Het regenwater in het bassin zag er heerlijk verfrissend uit na de verhitte heuvelklim over rotsblokken om de mijn te bereiken. Maar vanwege de waarschuwing van mogelijke arsenicum in het water sloegen we de verleiding af om onze waterflessen ermee te vullen. Gelukkig zagen we een wolk boven ons overdrijven die een paar druppels regenwater op ons losliet; een welkome verfrissende verrassing op deze warme dag.

De pioniers van weleer mogen dan de natuurlijke heetwaterbronnen per toeval ontdekt hebben en zich eraan hebben gelaafd, nu kun je er verblijven in het Tecopa Hot Springs Resort. In dit eigenaardige motel met comfortabele bedden en privébaden, kwamen we na een lange dag rijden als herboren uit het water. Tijd om ons over de planning van het vervolg van onze trip te buigen.

Om het Tecopa Hot Springs Resort te vinden, kun je het bord ‘Steak Stop Beer’ niet missen en ik raad je aan ieder woord in daden om te zetten. Let wel op dat Tecopa veel belangstelling in het seizoen heeft, dus als je reist tussen april en oktober, neem vooraf contact met ze op om te achterhalen wat nog beschikbaar is. Maak ook tijd vrij voor een bezoek aan de China Ranch voor milkshakes met dadel en dadelbrood. Verrukkelijk!

Na onze opfrisbeurt in de heetwaterbronnen, zetten we koers naar Death Valley. We kwamen beter beslagen ten ijs dan de bende goudzoekers die in 1849 door dit extreme gebied heen trokken. Niet voor niets gaven zij de vallei de vervloekte naam die het verdiende door de lijdensweg die zij ondergingen met de dood op de hielen. Veel stadjes in Death Valley werden gebouwd op de onverharde ondergrond zelf en weggespoeld door de plotse overstromingen en springvloed van Moeder Natuur. De Ibex zandduinen zijn diep en lijken wel van talkpoeder; deze duinen maken deel uit van de route, maar je bent erdoorheen voordat je het in de gaten hebt. De rest van Death Valley kan mijn herinnering samenvatten als heet en plat met minimale veranderingen in het landschap. De hete vlakte blijft zich maar herhalen tot het stadje Furnace Creek, waar onze werkpaarden benzine krijgen en wij genieten van Indiase fry bread taco’s, schaafijs en air conditioning. De moeite waard om hier aan te leggen.

Hoewel Death Valley de schijn heeft van een eindeloze woestijn, is de Titus Canyon een fraaie rit voor op je bucket list, bestaande uit zo’n 42 kilometer aan adembenemende schoonheid, felle kleuren en geweldig off-road rijden. Je vraagt er je af hoe deze canyon deel kan uitmaken van dezelfde desolate woestenij als de rest van Death Valley. Volg de weg naar Teakettle Junction en The Racetrack en ben je in voor een uitdaging, duik de Saline vallei in via de Lippincott Pass. Lippincott Road werd uitgehakt om toegang te bieden tot de gelijknamige mijn, waar lood, zilver en zink gedolven werd. De mijn werd in 1951 gesloten en de weg wordt niet meer onderhouden. Regenwater heeft dus veel van het zand en grind weggespoeld; wat resteert zijn complete velden vol losliggende of ingebedde keien met steile afdalingen. Reis je in een groep, bereid je maar vast voor elkaar te helpen; dit is een expert-only sectie.

In de Saline vallei werden zout en borax gewonnen, die met kabelbanen over de Inyo Mountains naar de Owens vallei getransporteerd werd. Onze route liep via een diepe, uitgesleten rotspartij richting de Cerro Gordo Mine, een ghost town die momenteel herbouwd en gerenoveerd wordt. De afdaling naar Owens Valley is absoluut fantastisch en loopt over een brede gravel road. Owens Valley kent een omstreden historie doordat Los Angeles en de plaatselijke bewoners ruzieden over waterrechten. Los Angeles had de best gevulde portemonnee en hield de waterrechten voor zichzelf, waardoor meren droogvielen en er een woestenij vol zandstormen achterbleef.

Als de dag langzaamaan ten einde loopt, laat dan de kans niet liggen om te overnachten in de Alabama Hills. ’s Nachts kun je verse energie opdoen en in de ochtend heeft iedereen met historische interesse de gelegenheid om het Manzanar War Relocation Center te bezoeken. Dit historische monument dient als eerbetoon aan de Japanners die hier tijdens de Tweede Wereldoorlog werden geïnterneerd. Een somber begin van de dag, maar het omringende berglandschap is een fraaie setting voor serene overpeinzing. Na Manzanar verandert de snelle, frisse en fruitige trip naar de Reward Mine in een rotsige heuvelklim, tot aan een opening in een rotswand; hier kun je bijna een kilometer ver de mijn zelf in rijden. De Reward Mine was een zeer rendabele mijn voor de 49’ers, maar tegenwoordig moet je er niet te diep in. Keer om bij de overalls waar de mijn versmalt en de keien groter en groter worden.

We naderen het einde van onze trip, maar hadden toch nog onze zinnen gezet op de Fish Slough Petrogliefen en de Chidago Canyon. De achtste sectie van deze route is snel en gemakkelijk te doen, dus houd het tempo niet te hoog om foto’s te kunnen maken. En zorg ervoor dat je vooraf een plek hebt gereserveerd in de Benton Hot Springs.

Dat is een magisch toevluchtsoord in de woestijn met warmwatersprinklers en kampeerplekken met baden van warm water uit de bron. Ook is er een klein winkeltje in de buurt om wat feestelijke versnaperingen te kopen. Een prachtige manier om een Backcountry Discovery Route af te sluiten. En de ideale gelegenheid voor een klein team reizigers om de beste herinneringen van de afgelopen zes dagen op te halen.

Om de hitte van de Californische woestijnen te trotseren, droeg Kris de zilverkleurige Tornado 3 Ladies outfit met Dirt 3 Ladies handschoenen. Haar huid en lichaam hield ze droog en koel met de Airborne Ladies basislaag om zo oververhitting te vermijden.

Wil je meer verhalen lezen vanuit het epicentrum van de Adventure motorscene, over de pioniers die de toekomst schrijven en de mensen die zich hierin bewegen? Ga dan met ons het avontuur aan. Bekijk en lees de overige verslagen en volg ons op Instagram @revit_adventure.