Door creativiteit en doorzettingsvermogen weet deze stichting de motorrijder te voorzien van gratis te downloaden GPS-routes, plus een overvloed aan nuttige bronnen voor het zelf rijden van tien verbluffend mooie off-road routes in de VS, met een 11e route in de maak.

‘In 2019 deed ik voor het eerst de Lippincott Pas, een rotsig, stijl pad met negatieve verkanting op de Zuid-Californische BDR. Bij het beklimmen van deze uitdagende bergpas bleek ik echt op de grenzen van mijn kunnen te rijden. In 2020 besloten we de route andersom te rijden om via de andere zijde bergop de top van de Lippincott te bereiken.' 

‘De CABDR-South was ronduit ontzagwekkend, waarbij de trajecten voor gevorderden voor mij goed te doen waren. Maar toch bleef de uitdaging om de Lippincott aan te doen in mijn achterhoofd zeuren. De afdaling, een jaar geleden, was nogal een pittige en in algemene zin vormen routes bergop een nog grotere uitdaging voor me. Hoe zouden mijn bevriende mederijders reageren als ik het niet zou halen? Met een knoop in mijn maag probeerde ik de gedachte aan het beschadigen van de motor – of erger nog: mezelf - uit mijn hoofd te zetten. De voet van de Lippincott staat niet aangeduid, maar iedere cel in mijn lichaam wist dat we het startpunt hadden bereikt. Hoewel de klim vriendelijk en onschuldig begint, wist mijn instinct al wat voor uitdagingen me te wachten zouden staan.'

Rots & Roll
‘Volledig gefocust rolde ik de eerste rotsblokken over, terwijl ik mijn zelfvertrouwen voelde groeien. De hellingshoeken werden steiler en steiler, de rotsblokken groter, maar ik reed in ieder geval nog. ‘Ik haal het wel, ik haal het!’, schoot het door mijn hoofd en met almaar toenemende vastberadenheid. Het zag er allemaal veelbelovend uit, tot ik een rots raakte die mijn momentum doorbrak. En ik viel om. Mijn vrienden stormden op me af voor een helpende, stabiliserende hand zodat ik een nieuwe poging kon wagen op deze moeilijkste sector van de bergpas. Met tranen in de ogen van dankbaarheid bereikte ik de rest van de rijders juichend aan de top van de Lippincott Mountain.'

‘Het zijn niet de eenvoudige stukken van de BDR die in onze herinnering zijn blijven hangen. Eerder zijn het de momenten waarop we het uiterste uit onszelf moesten halen om de pas te bedwingen. Even zo belangrijk was de wetenschap dat mijn mederijders me uit de brand helpen wanneer ik mezelf over de kop zou rijden.’

‘Soms vind je een thuis, en soms weet dat thuis jóu te vinden. Twee jaar geleden verliet ik met mijn partner Iowa, wetende dat ons nieuwe thuis zich ergens wel zou bevinden. Een off-road trip met een vriend bracht me naar de BDR van de staat Washington. Dagenlang reden we door uitgestrekte woestijnen, over met sneeuw bedekte bergtoppen en door afgelegen dorpen met alleen maar een stopbord.'

‘Ik was al gecharmeerd van het feit dat ik alleen maar mijn koffers en benzinetank vol hoefde te gooien. Mijn ziel hunkerde naar lange dagen waarin ik alleen maar een richting hoefde te kiezen en me alleen zorgen hoefde te maken waar ik mijn tent ’s nachts zou opzetten. Dit verlangen werd nog versterkt door me als nietig iemand onder de dompelen in de uitgestrekte schoonheid van de wereld. Daarnaast zou ik alle ervaringen delen met vrienden.'

‘Maar de Washington BDR gaf me iets dat ik niet had verwacht te vinden. Washington bleef maar plukken aan de gevoelige snaar die ze had weten te raken en fluisterde me onophoudelijk in het oor: “Dit is jouw thuis”. Twee dagen na het rijden van de WA BDR ging ik op gesprek voor een baan bij Backcountry Discovery Routes, nota bene de organisatie die me de route huiswaarts had voorgeschreven. Mijn thuis had me gevonden.’

‘Ik werd wakker op de ochtend van mijn 65e verjaardag, ergens diep in een Californisch woud, waarbij allerlei vragen uit mijn hoofd schoten, om op en neer te stuiterden tegen de wanden van de binnentent, maar er één vraag me recht tussen mijn ogen trof: hoe was ik hier terecht gekomen? Ik bevond me in gezelschap van drie fervente BDR-ambassadeurs waarmee ik een dag eerder de CABDR-North was wezen scouten (wanneer de Oregon-route voltooid is, kunnen ADV-rijders een ononderbroken Mexico-Canada avontuur beleven op zo ongeveer ‘s werelds meest verbluffende off-road paden). Maar nogmaals de vraag: hoe was ik hier in vredesnaam verzeild geraakt?'

‘Ik groeide in Californië met een minimale interesse in motorrijden. Ik vond mezelf eigenlijk ook maar een middelmatige rijder. Dus hoe ben ik hier terecht gekomen, als medewerker in het uitstippelen van alweer een Backcountry Discovery Route, een traject waar de betere rijders van het land zich kunnen uitleven? Het begon toen mijn motorrijdende vriend zijn knie aan gort reed en ik opgeroepen werd voor een BDR-wervingsevenement, waar ik gevraagd werd te spreken voor een zaal doorgewinterde motorrijders over een nieuwe route door Californië. Hoe ben ik hier toch verzeild geraakt, blijf ik mezelf nog steeds afvragen.'

‘Wanneer de gelegenheid zich voordoet om je passie te delen, moet je er gewoon voor gaan. En dat is van toepassing op iedere bevlogen vrijwilliger van de BDR-organisatie. Als non-profit liefdadigheidsinstelling drijft BDR op individuen die vierkant achter de stichting staan. De beloning voor alle inspanningen is op je 65e wakker worden in een tent met een grijns op je gezicht, wetende dat je een bijdrage hebt geleverd aan dezelfde lach op het gezicht van talloze gelijkgestemde motorrijders na het downloaden van de gratis GPS-routes op www.ridebdr.com . Om daarna met de eigen motor de routes zelf te gaan verkennen.'

‘Het scouten van routes voor BDR heeft iets magisch dat ik tot in m’n botten voel. Heb ik die ene perfecte dirt road opgedoken, dan tintelt het door heel mijn lichaam. Dat ene onuitsprekelijk mooie uitzicht of dat ene verlaten, onaangetaste karrenspoor dat uit de hemel lijkt te komen vallen MOET het gewoon halen als route voor duizenden motorrijders, zodat zij dezelfde inspiratie voelen als toen ik het pad ontdekte. Het verkennen van de wereld kan niet zonder passie, je moet betekenis kunnen geven aan het leven in ieder moment. Een herinnering kan zo intens zijn dat iedere seconde overloopt in de volgende, om tezamen de meest intense ervaring te vormen die je ooit hebt gevoeld.'

‘Terwijl de frisse herfstwind mijn kinstuk omhoog duwt en een sporadische ijsdruppel mijn gezicht raakt, laat ik wat tranen van dankbaarheid voor het feit dat ik volop leef, rijdend met vier andere BDR-scouts door ruige, afgelegen delen van de binnenkort te verschijnen Oregon-route. Ik was omringd door een hoeveelheid uitgestrekte natuurlijke schoonheid die er gewoon om smeekte gedeeld te worden aan soortgelijke bevlogen liefhebbers, natuur die uitsluitend gevonden kan worden in afgelegen delen van de Verenigde Staten.'

‘Mijn inbreng in het BDR-team is een verlengstuk van mijn missie om iedere dag plezier in en op het werk te hebben. Er bestaat toch echt geen betere kantoortuin met uitzicht dan de werkplek aan het stuur van mijn motor, terwijl ik ieder moment volop beleef tijdens mijn verkenningstochten.’

Een welgemeende dank aan het BDR-team voor het delen van hun ervaringen en momenten.

Je eigen avontuur ontdekken in het Amerikaanse achterland, inclusief de binnenkort te verschijnen officiële Oregon-route? Kijk op ridebdr.com en volg @ridebdr op Instagram.