De roep van de woestijn: REV’IT! gaat rallyrijden

Meer nog dan zijn rijkwaliteiten en meer nog dan zijn vastberadenheid om iedere etappe te finishen, maken Fox’s positieve instelling en doorzettingsvermogen hem tot wie hij is. En tot een doelgerichte en gevreesde concurrent. Afgelopen herfst stelde hij zijn eeuwige grijns op de proef door in zijn eerste jaar niet één maar twee loodzware rallywedstrijden achter elkaar af te leggen; de Baja en Sonora Rally.

Stel je een bijna volledig onverharde route voor, langs glibberige afgronden, over enorme duinen en rotsig leisteen, met overstekend wild en onoplettende verkeersdeelnemers. Terwijl je ook nog op kompas en handgeschreven aanwijzingen moet zien te navigeren. Met als missie: routepunten verzamelen en het slot van iedere etappe halen in zo kort mogelijke tijd, zonder (tijd)straffen op te lopen. Welnu, doe dit vijftien dagen achter elkaar en betaal voor dit ‘voorrecht’ honderden, duizenden dollars. Gefeliciteerd: welkom in de wereld van rallyrijden.

Als je vindt dat dit ver afstaat van je dagelijkse woon-werktrip naar kantoor, dan ben je niet de enige. Fox begon dan ook niet lukraak met het doorkruisen van de woestijnen op deze aardbol. Ver voordat hij roadbooks begon uit te schrijven, nam hij een break in zijn dagelijkse sleur door lange reizen te ondernemen op zijn Kawasaki KLR650. Vrij kort nadat hij in 2013 had leren motorrijden, maakte hij de overstap naar het onverharde, bevlogen om de wereld te verkennen. Alle kennis deed hij onderweg op, van het repareren van lekke banden en het traceren van elektrische storingen, tot aan het onderhouden van zijn materieel.

Zijn leerschool was dus snel en hard, waarna Fox vanuit de VS reisde naar iedere plek die hij maar op twee wielen zou kunnen bereiken. Toen die avonturendrang begon op te drogen, kocht hij een Triumph Tiger om deel te nemen aan de Biltwell 100: ‘De Biltwell 100 was mijn allereerste race’, vertelt Fox. ‘Die reed ik op mijn Triumph Tiger 900 omdat ik er nu eenmaal van houd mezelf net dat beetje meer uit te dagen dan absoluut nodig is. Grappig genoeg eindigde ik in mijn klasse als derde van de zes deelnemers. Een geweldig gevoel, natuurlijk, maar mij ging de race niet zozeer om de eindstand. Wat ik echt wilde was de beleving ervaren. Was ik laatste geworden, zou ik net zo tevreden zijn geweest.’

Deze race gaf de doorslag en twee jaar later testte Fox zijn grenzen in Mexico door zich in te schrijven voor de Sonora Rally School. Hier proefde hij voor het eerst aan navigatie en doorstond hij de glibberige extravaganza die eerder fysiek dan mentaal uitputtend bleek. Daarna verlegde hij zijn aandacht naar de Baja Rally School en reed hij dagelijks kilometerslange ronden bij zijn aan het strand gelegen thuisbasis in het Californische San Quintin. Het parcours was zwaar en omzoomd met scherp vulkanisch gesteente, cactussen, slib, sporen, technische beklimmingen en rul strandzand. Toen hij genoeg had van het nalaten van sporen op het Baja California-schiereiland, begon hij zich toe te leggen op het roadbook.

Zo’n boek bestaat deels uit landkaart, deels uit hiërogliefen en staat vol met richtingen en waarschuwingen; dit alles niet te ontcijferen door een leek. Iedere deelnemer kreeg zijn portie tegenslag te verwerken in de klasse. Niettemin was de aandacht al snel gericht op die kerel die een spreekwoordelijke biljartkeu meenam naar een zwaardgevecht. Ofwel, een 230 kilo zware allroad in een rallytraining. Hoewel in eerste instantie nogal sceptisch, begonnen de overige deelnemers Fox liefkozend ‘Tiger King’ te noemen, nadat ze hem op zijn 888cc Triumph in gevecht zagen met de zwaarste topografie van de Baja. Maar hij deed zijn bijnaam vooral eer aan tijdens een zesdaags evenement, eind september.

De in Denver geboren en getogen REV’IT!-ambassadeur ging in de twee wedstrijden de strijd aan met mede-merkambassadeurs als de Canadese filmmaker en wintersportfreak Anthony Bonello, de Mexicaanse adventure-YouTuber Charly Sinewan en onze eigen Noraly Schoenmaker, beter bekend als Itchy Boots. Maar waar de meeste races tussen concurrenten met het mes tussen de tanden uitgevochten worden, is de rallywereld anders; de schoonheid van deze sport bestaat uit collegialiteit, zelfs op het hoogste niveau.

Rallyrijders doen hun best elkaar te stimuleren omdat ze weten dat iedere rijder en rijdster, die je technisch gezien moet zien te verslaan, niet de factor is die je moet overwinnen. Het terrein, het weer, de stopwatch, het uithoudingsvermogen, de uitputting; elk van deze elementen probeert je ervan te weerhouden het einde van de etappe te halen. Per slot van rekening is een rally een race tegen jezelf, tegen de zwakste punten in jouw persoon die het hardste smeken om er de brui aan te geven. De teams in de Sonora en Baja weten allemaal exact hoe zwaar het is om het einde van een etappe te halen, iedere keer weer. Het is die wetenschap die verbindt hen.  

‘Voor de Sonora en Baja kende ik Anthony, Noraly en Charlie niet echt. Maar al snel werden we vrienden en deelden we dezelfde passie en doelstellingen. Op een gegeven moment lag ik in de Baja Rally in de clinch met Noraly omdat ze me in twee etappes met een paar seconden voorsprong had verslagen. Bij een bandenwissel zag ik wel wat medeleven bij Charlie en Noraly toen ze me voorbij stoven; ik moest alle zeilen bijzetten om ze bij te blijven.

In de hele Sonora Rally reden Anthony en ik onze eigen race en bespraken we in het bivak de wedstrijd en de moeilijkheden in de Special. Alle drie zijn geweldige rijders en personen; het was dan ook super dat zowel REV’IT! als die rally’s als een brug fungeren om mensen te ontmoeten en avonturen te delen.’

Het zien van andermans successen geeft deelnemers de inspiratie en motivatie om nog dieper te gaan en niet op te geven. Iedere keer weer slinger je dat been over het zadel terwijl alles je ervan lijkt te willen weerhouden. De succesformule van Fox bij deze opeenvolgende rally’s was ‘gewoon meedoen’. Behalve het beschikken over de nodige vlieguren en fitheid, was dit mantra zijn belangrijkste motivatie om ‘race ready’ te zijn. Op de Baja Rally keerde Tiger King terug naar San Quintin om zijn klasse te bewijzen. Het bleek qua bandenwissels een nachtmerrie, maar Fox’s bevlogenheid bleef – zoals je wel kunt verwachten - ongebroken. Hij beschouwde dit als een les, eentje die hem niet alleen succes bracht in Sonora, maar ook een toppositie in de Baja.

Tot zijn verbazing won Brett de Malle Moto klasse. Deze zege vierde hij op zijn eigen manier; in plaats van een korte, rustgevende pauze in te lassen tussen de evenementen, leek het hem wel lachen om in het regenseizoen dwars door Guatemala te gaan rijden. Fun volgens Fox: slingeren op een allroad tussen puin en overstromende putdeksels tijdens overstromingen. Je zou het een training kunnen noemen voor de te nemen hordes in Sonora, maar Fox vindt het vooral gewoon lollig.

Na zo’n anderhalve week Sonora Rally werd Fox geconfronteerd met gevaren uit heel andere hoek: duinen. In de vierde etappe, de heetste dag van de rally, vergde Fox te veel van zichzelf en knalde hij tegen een muur. Totaal uitgedroogd, uitgewoond en beroerd dat hij zichzelf in de problemen had gebracht, bereikte hij uitgeput het bivak. Maar in plaats van zich gewonnen te geven, gebruikte hij deze beproeving als leerschool voor de eindfase van de rally. 

Hij leerde beter om te gaan met zijn vloeistoffen, tijd en tempo en reed een sterk slot. Uiteindelijk wist hij de Fourth Malle Moto te winnen in de categorie dikke motoren, de ontegenzeggelijk zwaarste klasse in de rallywereld. Ondanks de slopende deelname op een allroad zonder assistentie, wist hij de achttiende plek in het eindklassement te veroveren. Niet slecht wanneer je het moet opnemen tegen de taaiste tegenstanders uit de VS.

‘Stelde de Baja me mentaal op de proef, de Sonora was voor mij meer een fysieke test door het diepe zand en hoge duinen. Het gewicht van de motor, de hitte en de onervarenheid in het zand brachten me naar de rand van de afgrond. Tijdens de dag met hoge duinen heb ik mezelf overbelast en stond ik op het punt door de hitte te worden bevangen. Hierdoor leerde ik behoudender te zijn en me te focussen op de dagfinish. Je kunt niet meestrijden met een DNF achter je naam. Die etappe leerde me een hoop en maakte de erop volgende dagen in de duinen een stuk eenvoudiger.’ 

Schrijver en futuroloog Arthur C. Clarke had een favoriet devies: ‘De enige manier om de grenzen van het mogelijke te ontdekken is daar net wat overheen gaan in het onmogelijke’. Voor de meesten van ons is dit de definitie van deelname aan een rally, om nog maar te zwijgen van het afwerken van twee opeenvolgende wedstrijden. Fox ziet dit niet als onmogelijk, ook als hij de betekenis van het woord ‘onmogelijk’ echt zou begrijpen. Hij blijft gewoon lachen, zijn been over het zadel slingeren en op zoek gaan naar de volgende uitdaging. Met het verschil dat hij dit nu doet met twee felbegeerde medailles van deelname rond zijn nek en een spreekwoordelijke kroon op zijn hoofd.

Lang leve de Tiger King!

Brett Fox is lang niet de enige in een selecte groep rijders die het merk REV’IT! vertegenwoordigt in de werelden van adventure en wegrace, waaronder MotoGP, WorldSBK en MotoAmerica. Leer alle bevlogen rijders en coureurs uit de REV’IT! familie beter kennen.