CE-certificering nader verklaard
De PBM-regelgeving
Sinds april 2018 vallen alle motorkledingstukken onder de paraplu van de PBM-regelgeving. Dit houdt in grote lijnen in dat wanneer kleding verkocht wordt als beschermende motorkleding, het ook aangemerkt wordt als beschermende persoonlijke uitrusting. Daartoe moet het onder strikte voorwaarden getest worden bij een aangemelde keuringsinstantie (‘notified body’) om zo te voldoen aan de PBM-regelgeving.
In dit artikel doen we de grondbeginselen van CE-certificering en de naleving hiervan uit de doeken. Ook leggen we je uit wat het voor jou als klant te betekenen heeft, zodat je weet waar je aan toe bent als je motorkleding aan het shoppen bent, of je dat nu online doet of in een winkel.
De Basics. Waar staat 'CE' voor?
Je zult wel eens de markering ‘CE’ hebben opgemerkt op spullen die je hebt aangeschaft, zoals op kinderspeelgoed, elektronica, keukenapparatuur, noem maar op. ‘CE’ staat voor ‘Conformité Européenne’, wat Frans is voor Europese Conformiteit.
Een CE-label of -markering op een product is een conformiteitsverklaring dat het voldoet aan de desbetreffende of van toepassing zijnde volksgezondheids-, veiligheids- of milieuwetgevingen die gelden voor de binnen de Europese Economische Ruimte (EER) verkochte producten. Ook vind je de CE-aanduiding op goederen die verkocht worden buiten, maar geproduceerd zijn binnen de EER (of bestemd waren voor verkoop binnen de EER).
Over veiligheid
Zeg nou zelf, veiligheid is niet bepaald een sexy onderwerp. Wanneer je bedolven wordt onder cijfers en teksten die betrekking hebben op de vereisten en richtlijnen in cerficering, dwalen je gedachten al snel af naar meer opwindende onderwerpen. Begrijpen we maar al te goed.
Maar ook al is het geen sexy onderwerp, we ontkomen niet aan deze kwestie. Sterker nog, we willen je graag uitleggen waarom we ons uit de naad werken om onze kleding te laten voldoen aan de hoogste eisen en strengste regelgeving.
Wat hebben CE-normen en PBM gemeen?
Een hele hoop dingen. Motorkleding (niet alleen jacks en broeken, maar ook handschoenen, laarzen en protectoren) is ondergebracht in een productgroep met de naam Persoonlijke Beschermingsmiddelen, ook wel PBM. Net als jouw keukenapparatuur of elektronica zijn ook PBM onderhevig aan een specifieke verzameling regels en regelgeving, afhankelijk van hoe deze producten worden gebruikt en hoe ze zijn geclassificeerd, inclusief de (sub)groepen waaronder ze vallen. En hier begint het ingewikkeld te worden. Het pakket aan normen waaraan PBM – met name motorkleding – voor vrijetijdsgebruik onderhevig zijn, heet de CE-norm EN 17092. Deze is nu een geharmoniseerde Europese Norm (EN) geworden.
Een geharmoniseerde norm houdt in dat het binnen de hele EU erkend wordt als breed aanvaard instrument voor de certificering van PBM-motorkleding. Daar komen we straks nog op terug. Tegelijkertijd houden we een slag om de arm; deze uitleg is niet meer dan een algemeen overzicht van een ongelooflijk complex, zowel politiek als economisch beladen onderwerp. Het doel van dit verhaal is om aan motorrijders over te brengen dat zelfs met de nog niet helemaal dichtgetimmerde huidige regelgeving, de CE-markering wel degelijk iets voorstelt. CE houdt in dat de kledingstukken getest zijn om op zijn allerminst te voldoen aan de minimale veiligheidseisen, zodat je op de hoogte bent van het doelgebruik van Persoonlijke Beschermingsmiddelen in de vorm van motorkleding.
Het ontstaan van de EN 13595 norm
Ieder kledingstuk dat geacht werd om als Persoonlijk Beschermingsmiddel door het leven te gaan, moest altijd voldoen aan de PBM-Richtlijn 89/686/EEC, die gepresenteerd werd op 21 december 1989 en volledig van kracht werd op 30 juni 1994. Deze ‘oude’ PBM-Richtlijn benoemde een uitgebreide verzameling aan vereisten waar PBM aan moesten voldoen. Deze eisen waren echter nogal vaag en voor meerdere uitleg en interpretatie vatbaar. Ook waren de eisen onderhevig aan de ‘fantasie’ van de fabrikanten of geaccrediteerde keuringsinstanties.
Hier hebben we al een van vele kinken in de kabel te pakken; de PPE-richtlijn wijkt namelijk af van de PPE-regelgeving. Om een CE-markering in de wacht slepen, diende PBM getest te worden tegen de achtergrond van een specifieke reeks aan normen die betrekking hadden op het specifieke doelgebruik. Een compleet pakket aan vereisten binnen een verzameling aan regels en regelgeving, als je ons nog kunt volgen. En toen verscheen EN 13595. Deze norm werd in het leven geroepen om de criteria onder Europese landen te harmoniseren. EN 13595 gaf een bruikbare methode voor het testwerk van motorkleding. Niettemin werd deze norm op grote schaal ontweken door de motorkledingindustrie omdat deze uitsluitend van toepassing was op professioneel gebruik.
EN 13595 omschreef in vier delen hoe de certificering tot stand zou moeten komen: 1) algemene vereisten, 2) testmethodes voor het bepalen van de slijtvastheid, 3) testmethode voor het bepalen van scheursterkte en 4) testmethode voor het bepalen van de snijweerstand bij motorkleding voor professioneel gebruik.
Onder professionele rijders kunnen vallen koeriers van brieven, pakketten en overige kleine ladingen; personentransport per motor; medische noodhulp en -behandeling of een pechservice op twee wielen. Rijd je motor om je beroep uit te oefenen, dient jouw kleding te voldoen aan EN 13595 om voor CE-goedkeuring in aanmerking te komen. Maar omdat velen het erover eens waren dat de overgrote meerderheid van de motorkleding in de praktijk bedoeld was voor vrijetijdsbesteding, werd deze norm door de motorwereld genegeerd.
Tijd voor nieuwe regels
Omdat de industrie op grote schaal de ‘professionele’ EN 13595 negeerde of over het hoofd zag, werd ook de PBM-Richtlijn geen blik waardig gegund. Had je zojuist een kledingstuk gekocht voor persoonlijk of vrijetijdsgebruik, was er geen garantie of wetenschap voorhanden die de fabrieksclaim van minimale veiligheidseisen zou kunnen bekrachtigen. Zeg zelf, wanneer er geen normen zijn vastgelegd om een test tegen af te zetten, dan wordt het werk je niet makkelijk gemaakt. Heel, heel weinig kledingstukken in het gemotoriseerde vrijetijdssegment zijn de laatste jaren CE-gecertificeerd met gebruikmaking van de EN 13595 norm.
Dit had tot gevolg dat mensen kleding kochten waarvan ze op het oog en op de tast hooguit het idee van veiligheid hadden. Tegelijkertijd konden deze kledingstukken, eenmaal onderworpen aan tests, hopeloos door de mand vallen. Bovendien is het opstellen van een pakket aan normen voor het testen van PBM-motorkleding niet in een handomdraai gefikst; het is juist een ongelooflijk lang proces met een hoop valkuilen en ‘bewegende delen’. Hieronder vallen namelijk wetgevers, regeringsofficials, brancheprofessionals, vertegenwoordigers van testlaboratoria en keuringsinstanties en nog vele anderen. Het toch nog vastleggen van een soort van normering, met verschillende inzichten van lobbyisten en diverse organisaties, kostte vele slapeloze nachten en creativiteit bij degenen die zich in het hart van de motorindustrie ophouden.
Enter EN 17092
Na jaren en jaren overleg en discussie lag er een voorlopig pakket normen op tafel, afkomstig van de WG9; dit staat voor Working Group 9, een collectief van dertig à veertig Europese vertegenwoordigers, waaronder aandeelhouders, kledingfabrikanten en keuringsinstanties gespecialiseerd in specifieke testprocessen. Dit normenpakket gaf een zo nauwgezet mogelijke weergave van de manier waarop CE-certificering inzake het vrijetijdsgebruik van motorkleding zou kunnen worden gerealiseerd.
De voornaamste achterliggende gedachte van de EN17092-norm heeft alles van doen met het al genoemde argument: ervoor zorgen dat motorrijders, zonder enige kennis van materialen, constructies en testmethodes, wel degelijk beschermend materiaal kopen wanneer ze aan het shoppen slaan. Als een kledingstuk er solide uitziet, kan die robuuste suggestie zich in een noodgeval heel anders vertalen. En omdat iets stoer aanvoelt, maakt dat het nog niet automatisch geschikt voor het motorgebruik. Toepassing van de EN 17092-norm houdt in dat kleding die oogt als beschermende motorkleding zich ook daadwerkelijk manifesteert als beschermende motorkleding!
Het onderscheid tussen EN 17092 en EN 13595 is dat alleen de eerstgenoemde van toepassing is op PBM voor vrijetijdsgebruik op twee wielen, een verzamelnaam die uiteenvalt in diverse categorieën zoals sport, adventure en urban motorrijden. Het is dus een afwijkende norm voor een meer omvattend doelgebruik. Deze neemt nu de meer uiteenlopende vormen van motorgebruik in ogenschouw, dus de ‘vakgebieden’ waar motorrijders ze in gebruiken.
Urban motorrijders of avonturiers zullen niet snel een leren eendelige overall aantrekken voor woonwerkverkeer of hun rondje aarde, hoewel het wellicht de veiligere optie is. Niettemin bestaat er maar een dun lijntje tussen enerzijds veiligheid als topprioriteit en anderzijds het in acht nemen van comfort, ademende en waterdichte eigenschappen, souplesse en wat dies meer zij, mét behoud van het veiligheidsniveau dat bij het betreffende motorgebruik past.
Waarom testen we specifieke aspecten?
Net als in EN 13595 bestaan er binnen EN 17092 specifieke vereisten voor het verkrijgen van een CE-markering. De norm schrijft voor welke tests op welke manier uitgevoerd dienen te worden. Maar de norm vertelt niet waarom de specifieke aspecten getest moeten worden. Wij tonen je enkele van onze werkwijzen.
Het bepalen van slijtvastheid – Een van de meest onderscheidende factoren tussen de professionele en vrijetijdsnorm – ook al zijn beide onderhevig aan eisen – is de wijze waarop slijtvastheid wordt getest. Deze methode geeft uitsluitsel of een stof de schurende weerstand tijdens een schuiver kan weerstaan en doorstaan. Wanneer tijdens het testwerk met de AART Machine (Advanced Abrasion Resistance Tester) een gat ontstaat, groter dan 5 millimeter, dan kan dat niet door de beugel. Deze test voeren we uit om te bepalen of de buitenstof (dus niet je huid…) de schurende werking kan overleven. Een materiaal wordt ingeschaald naar gelang de laagste uitkomst van de test.
Scheursterkte – Met deze methode wordt een ingekeepte staal uit elkaar getrokken, waarbij we de kracht meten die nodig is om de stof verder open te scheuren. Wanneer je jouw kledingstuk met een scherp voorwerp opensnijdt, willen we het je (of het asfalt) bijzonder lastig maken om de stof nog verder open te scheuren.
Naadsterkte – De sterkte van een naad wordt getest op naden met een structurele functie, zoals de plek waar een mouw aan de romp bevestigd is. Hier wordt de kracht gemeten die nodig is om de naad open te trekken. Hiermee willen we ervoor zorgen dat de naden van cruciale bevestigingspunten bij een valpartij, die gevolgd wordt door een schuiver, niet opengerukt worden.
Dimensionale stabiliteit – Dimensionale wát? Stabiliteit, inderdaad. Bij deze test moet een kledingstuk vijf keer gewassen worden; niet in een doorsnee wasmachine, maar in een speciaal voor een stoffentest uitgeruste machine met regelbare watersnelheid, afwisselend volume, variabele centrifuge, temperatuurschommelingen enzovoort. En dit alles voorgeprogrammeerd. Het doel hiervan is te voorkomen dat het kledingstuk in de loop der tijd of na talloze wasbeurten gaat krimpen, dat de juiste pasvorm behouden blijft en de protectoren niet gaan zwerven door het kledingstuk. Meer dan vijf procent krimp? Kledingstuk afgekeurd.
Schadelijkheid – Een volgend voorbeeld: de hoeveelheid gebruikte chemische (kleur)stoffen moet binnen de veiligheidsgrenzen blijven, vooral wat betreft het contact met de huid. Wij testen op pH voor een zacht gevoel aan de huid zonder irritatie. Daarnaast testen we iedere substantie die te boek staat als mogelijke bedreiging voor de gezondheid van de gebruiker of het milieu.
Niet alleen zijn we altijd actief bezig om te voldoen aan de CE-eisen. Ook leggen we de lat hoger dan noodzakelijk. Zo hoog dat je onderweg net dat extra beetje geruststellend gevoel ervaart.
Terug naar 21 april 2018
Om te voldoen aan de PBM-regelgeving werd concensus overeengekomen dat bedrijven vanaf deze datum een jaar lang de gelegenheid zouden krijgen om hun motorkledingcollecties op te waarderen tot ze zouden voldoen aan deze nieuwe normering. Het was een ambitieus plan voor een norm die in die tijd nog niets eens officieel was vastgelegd.
Bij REV’IT! gaan we stevige uitdagingen niet uit de weg, vooral niet wanneer veiligheid in het geding is. Niet alleen zijn we altijd actief bezig om te voldoen aan de CE-eisen, ook leggen we de lat hoger dan noodzakelijk. Zo hoog dat je onderweg net dat extra beetje geruststellend gevoel ervaart.
CE-certificering normen voor niet-kleding
Ligt de focus van dit artikel hoofdzakelijk op motorkleding, ook andere items vragen om certificeringsnormen. Laarzen dienen te voldoen aan EN 13634:2017-normen, handschoenen aan EN 13594:2015, ellenboog-, knie- heup- en schouderprotectoren aan EN 1621-1:2012, rugprotectoren aan EN 1621-2:2014 en borstprotectoren aan EN 1621-3:2018. De standaard EN 1621-4:2013 geldt voor een - door een trekkoord geactiveerde - airbag, EN 14021:2013 is van toepassing op specifieke steenslagbeschermers zoals gebruikt in motocross.
Impactprotectoren zijn geen kleding, dus vragen deze om een eigen pakket aan criteria. Dat geldt ook voor laarzen en handschoenen, hoewel deze wél aangemerkt worden als kleding. Daarom is het zo belangrijk om artikelen te cerficeren aan de hand van een eigen pakket aan normen en met het oog op het te voorziene gebruiksdoel van de PBM.
Hoe harmoniseren?
Om een norm geharmoniseerd te krijgen, moet het gepubliceerd worden in het Publicatieblad van de Europese Unie. Hiermee wordt de norm officieel aanvaard en staat het garant voor algemene gelijkvormigheid, ongeacht het gebied, land of de stad waar je woont binnen Europa. Het CE-certificaat heeft een geldigheidsduur van vijf jaar, ingaande op het moment dat het product wordt gecertificeerd.
Zones en classificaties
Het opsplitsen in zones is een van de belangrijkste factoren om je - ongeacht de omstandigheden - bescherming te bieden. De diagram geeft inzage in de ‘high-impact’ zones en de zones die minder letselgevoelig zijn bij een valpartij.
Het ABC van de Certificatieklassen
Voor motorkleding bestaan diverse categorieën in classificering:
- Klasse AAA/AA/A producten die bescherming bieden tegen zowel impacts als slijtage;
- Klasse B producten die uitsluitend beschermen tegen slijtage;
- Klasse C Over (CO) en C Under (CU) bestaan uitsluitend uit een of meerdere impactprotectoren; impactbescherming vindt hier dan ook uitsluitend plaats op de plekken die door de geïntegreerde impactprotectoren worden bedekt.
Laten we de klassen eens onder de loep nemen.
Klasse AAA Kleding (EN 17092-2:2020)
Klasse AAA kleding biedt het hoogste beschermingsniveau in schokbestendigheid en slijtvastheid door gebruikmaking van materialen en constructies die aan strengere eisen voldoen dan voor Klasse AA en Klasse A geclassificeerde kleding. Klasse AAA kledingstukken kunnen voor bepaalde rijactiviteiten beperkingen geven op het gebied van draagcomfort, (over)gewicht en warmtehuishouding. Voorbeelden zijn onder andere eendelige overalls en combipakken.
Alle afgebeelde zones voldoen aan de gestelde eisen.
Klasse AA Kleding (EN 17092-3:2020)
Klasse AA kleding biedt bescherming in schokbestendigheid en slijtvastheid door gebruikmaking van materialen en constructies die aan strengere eisen voldoen dan Klasse A geclassificeerde kleding en aan minder strenge eisen dan Klasse AAA kleding. Klasse AA kledingstukken bieden over het algemeen bescherming tegen risico’s in de breedst mogelijke verscheidenheid aan rijactiviteiten. Ten opzichte van Klasse AAA kleding kunnen ze een beter draagcomfort en geringer gewicht bieden.
Alle afgebeelde zones voldoen aan de gestelde eisen.
Klasse A Kleding (EN 17092-4:2020)
Klasse A kleding biedt het minimaal vereiste beschermingsniveau in schokbestendigheid en slijtvastheid. Dit wordt gerealiseerd door gebruikmaking van materialen en constructies die aan lagere vereisten voldoen dan kleding die geclassificeerd is als Klasse AAA of Klasse AA. Doorgaans bieden Klasse A kledingstukken de minste beperkingen in draagcomfort en gewicht. Voorbeelden zijn onder andere kledingstukken ontworpen voor gebruik in warme klimatologische omstandigheden en overkleding.
Alle afgebeelde zones voldoen aan de gestelde eisen.
Klasse B Kleding (EN 17092-5:2020)
Deze klasse is specifiek gericht op kleding ontworpen om dezelfde slijtvastheid te bieden als Klasse A kleding, maar zonder gebruikmaking van schokbestendige protectoren. Klasse B kledingstukken bieden dan ook GEEN impactbescherming. Daarom is het raadzaam om Klasse B kledingstukken te dragen in combinatie met minimaal EN1621-1 schouder- en elleboogprotectoren (in de jas) en EN 1621-1 knieprotectoren (broek) voor een broodnodig minimumniveau aan bescherming. Ter illustratie: voor maximale bescherming in Klasse B kledingstukken (zoals de Sierra jersey in de REV’IT! DIRT Series collectie), dienen deze altijd gecombineerd worden met Klasse CO of Klasse CU kleding (Proteus protectorvest). Hiermee blijft de rijder verzekerd van de kwaliteiten in slijtvastheid en schokbestendigheid. Het dragen van Klasse A kleding zonder impactbescherming raden wij op de motor niet aan.
Voor Klasse B en CO is de onderverdeling in zones identiek aan die van Klasse A-kleding.
Klasse C Kleding (EN 17092-6:2020)
Deze klasse is specifiek gericht op kledingstukken zonder buitenstof, die louter bestaan uit een of meerdere aan elkaar verbonden impactprotectoren. Deze Klasse C is onder te verdelen in U (Undergarment, dus onderkleding) en O (Overgarment, overkleding), vanwaar de CU- en CO-benaming. Klasse C kledingstukken zijn ontworpen om uitsluitend impactbescherming te bieden op plekken die bedekt worden door een impactprotector/impactprotectoren; deze kleding biedt dus geen integrale minimale vorm van slijtvastheid en eventueel ook geen complete impactprotectie. De Klasse C kleding is louter ontworpen voor aanvullende impactbescherming en bedoeld om gedragen te worden in combinatie met AAA-, AA- en B-kledingstukken om het beschermingsniveau verder te vergroten.
Geen onderverdeling in zones van toepassing bij CU-kledingstukken. Schokbestendigheid wordt uitsluitend verzorgd door de protectoren in het product.
We kunnen testen maar niet certificeren
Door ons testlab in eigen huis, hebben we de mogelijkheid om potentiële stoffen en materialen op een zeer rigoureuze manier te testen (op dezelfde manier als in het CE-certificatieproces). Na het doorstaan van deze proeven onder hetzelfde dak kunnen we deze materialen en stoffen gebruiken in onze kleding; een voordeel waar niet alle kledingfabrikanten op kunnen terugvallen. Maar het zelf certificeren voor de PBM-regelgeving doen we niet. We onderzoeken, testen, doorgronden hoe bepaalde stoffen presteren en gebaseerd op de daaruit voortvloeiende data stellen we een eigen stoffen- en constructie-’bibliotheek’ samen. Stoffen en constructies die de tests doorstaan – zowel op basis van CE-criteria als onze eigen criteria – kunnen, zoals gezegd, toegepast worden in jouw nieuwe jack of broek.
Om een kledingstuk gecertificeerd te krijgen moeten de tests uitgevoerd worden door/bij een aangemelde keuringsinstantie. Het is dus een partij van derden die hierbij wordt betrokken. Als fabrikant leveren wij de gedetailleerde productinformatie aan (het zogenoemde ‘Technisch Dossier’), met inbegrip van een overzicht van de zones waar bepaalde materialen zijn toegepast, ontwerptekeningen, constructies etc. Vervolgens zal de keuringsinstantie de aangeleverde documenten vergelijken met het kledingstuk zelf om te staven dat de papieren beloftes worden nagekomen en een correcte weergave geven van het kledingstuk zelf. De aangemelde keuringsinstantie zal vervolgens de vereiste tests uitvoeren op het kledingstuk/de kledingstukken en al dan niet goedkeuring toekennen. Een kledingstuk kan dus slagen voor het examen of afgewezen worden voor een bepaalde classificering.
Herken CE-gecertificeerde kleding aan de labels
Niet iedereen houdt zich aan de regels. Daarom is het van belang dat je deze informatie ingeprent houdt wanneer je probeert uit te zoeken of een kledingstuk, een laars, protector of paar handschoenen werkelijk de eisen van CE-regelgeving nakomt. De juiste wijze van labelling maakt deel uit van de CE-regelgeving; het is een relatief eenvoudige methode om fake CE te onderscheiden van de originele markering.
CE-Certificering
Hoe controleer je of kleding CE is goedgekeurd?
Een kledingstuk, protector of een paar handschoenen, laarzen en schoenen met CE-goedkeuring die je in de winkel ziet liggen en die na april 2018 op de markt is gebracht, is altijd voorzien van een boekje met uitleg over de categorie waarin het volgens de CE-certificering is ingedeeld. Ook zijn er markeringen of logo’s op de producten aangebracht die een aanduiding geven van de beschermingscategorie en de testnormen. Ook lees je in het boekje de was- en onderhoudsvoorschriften, enzovoort.
Bovendien lees je erin een speciaal websiteadres waarop je het zogenaamde DoC kunt aanvragen, de Declaration of Conformity van het product, ofwel de Conformiteitsverklaring. Op verzoek krijg je deze per mail toegestuurd. Is het artikel dat je op het oog hebt niet gecertificeerd, dan bestaat er ook geen Conformiteitsverklaring van. Simpel, nietwaar? Controleer zelf of jouw eigen kleding CE-goedkeuring heeft.
Is het dragen van CE-goedgekeurde kleding verplicht?
Er worden nogal wat teksten verspreid dat motorrijders verplicht zijn om onderweg CE-gecertificeerde kleding te dragen. Dat is niet waar. Naar gelang het land waarin je woont, bestaan er minimale eisen over wat je volgens de wetgeving verplicht bent te dragen. Meestal betreft dat alleen een helm of een paar laarzen en/of handschoenen (als het al zover komt). Voor de rest mag je alles zelf bepalen. Niettemin kunnen we erop wachten dat deze situatie in de nabije toekomst gaat veranderen.
Het harmoniseren van de EN 17092-norm heeft tot gevolg dat kleding - bedoeld met het oog op motorrijden - die in winkels verkocht wordt, voldoet aan specifieke vereisten. Zoals we al zeiden moet kleding die op het oog het gebruik op een motorfiets suggereert, zichzelf nog maar zien te bewijzen bij een valpartij of ander slecht scenario.
Wat jij op de motor wilt dragen is (vooralsnog) jouw eigen keuze; niemand verplicht je CE-goedgekeurde kleding aan te trekken. Houd ook in de gaten dat vóór 2018 ontwikkelde kleding nog niet aan CE-regelgeving hoefde te voldoen. Daarom zul je in jouw vaste motorzaak best nog wel een kleding vinden zonder de betreffende labels in het binnenwerk. Dat betekent niet automatisch dat deze kleding niet veilig zou zijn. Ze zijn alleen nooit onderworpen geweest aan officiële Europese certificering. Naar onze eigen ervaring en voor jouw allerbeste bestwil, willen we je niettemin de onversneden aanbeveling doen om maximale bescherming aan je lijf te dragen wanneer je onderweg bent. Dat ben je jezelf en je naasten verschuldigd.
Reality check
Een belangrijk punt om in je oren te knopen is de alomtegenwoordige misvatting dat motorkleding het bij een valpartij er wel (letterlijk) zonder kleerscheuren van af zal brengen. Dat je kleding wel intact zal blijven, ondanks een val bij een bepaalde snelheid op een schurend/niet-schurend oppervlak, ondanks het tegemoetkomen aan de strenge veiligheidseisen waaronder het ooit was getest. Dat is niet altijd zo. Motorkleding, dus jacks, broeken, handschoenen en laarzen, zijn bedoeld als tweede huid, als een pantser. Het is bedoeld om de schade aan je lichaam te verzachten of te minimaliseren. Kleding vangt de klap op om je huid en lichaam intact te houden.
Door de klap zullen er waarschijnlijk beschadingen ontstaan aan de buitenstof. Let wel: iedere crash en valpartij is anders. Wij hebben inzage in hoe stoffen horen te presteren, maar ‘real life’ omstandigheden kunnen rare wendingen nemen. Of zie het als volgt: een auto is ontworpen om je veilig te houden tijdens een ongeval, maar de energie die ontstaat tijdens een ongeluk moet ergens heen. Normaal gesproken resulteert het in cosmetische of structurele schade. Maar bestuurder en passagiers komen geregeld met de schrik vrij en ondergaan minimale effecten aan hun lichaam. Motorrijden gaat van nature gepaard met gevaar. Daarom is onze drijfveer ervoor te zorgen dat je omgeven wordt door zoveel mogelijk veiligheidscomponenten. Niet zozeer voor ons, maar voor jou. Als je wel eens het eindresultaat gezien hebt van een motorongeluk waarbij de rijder geen beschermende kleding droeg, dan begrijp je wat we bedoelen.
CE-certificering is een serieuze zaak
Ons doel bij REV’IT! is niet alleen om jou als rijder aan te kleden met de meest innovatieve, door design ingegeven technische motorkleding op de markt, maar ook om je zo goed beschermd mogelijk te houden. Daarom nemen wij de CE-eisen zeer serieus. Maar er is meer. Het doet ons deugd dat de nieuwe regels van toepassing zijn op alle kledingfabrikanten; hierdoor wordt voorkomen dat de markt overspoeld wordt met beloftes over bescherming, claims die door geen enkel wetenschappelijk onderzoek onderbouwd kunnen worden. Het certificeren van een kledingstuk volgens EN17092 bestaat uit het balanceren tussen veiligheid, engineering, betaalbaarheid, weer- en windbescherming, ademende eigenschappen en nog veel meer. Het is een zorgvuldig uitgedokterde norm, in het leven geroepen door professionals in de motorwereld.
Lees dan ook goed de labels, markeringen en het begeleidende instructieboekje van kledingstukken, laarzen, protectoren en handschoenen. Zo achterhaal je dat je echt goed materiaal in handen hebt.
Met trots kunnen we melden dat onze hele collectie motorkleding, laarzen, protectoren en handschoenen voldoet aan de CE-certificeringseisen.
Rijd veilig!